احمد اخوت متولد سال ۱۳۳۰ در شهر اصفهان، داستاننویس، مترجم و منتقد ادبی است. وی دارای مدرک دکترای زبانشناسی و نشانهشناسی و از یاران حلقه ادبی جنگ اصفهان بوده است. اخوت همچنین عضو شورای نویسندگان فصلنامه ادبی و هنری زندهرود است.
علی خدایی، داستان نویس در سخنانی در ابتدای آئین بزرگداشت احمد اخوت، گفت: احمد اخوت متن را به صورت مستقیم ترجمه نمیکند او مانند یک کاشف عمل میکند؛ درواقع کلمات اصلی نویسنده را کشف میکند.
وی با اشاره به اینکه اخوت از کلمات نشانههایی برای خود و خواننده میسازد، افزود: اخوت کاری میکند تا خواننده از یک نشانه، برای خودش یک داستان بسازد؛ به عبارت دیگر اخوت، در ذهن خواننده کاشت نشانه انجام میدهد.
در ادامه این آئین، حسام الدین نبوی نژاد صاحب امتیاز مجله زنده رود با اشاره به همراهی چندساله احمد اخوت در این نشریه،، گفت: بعد از تعطیلی جُنگ اصفهان که احمد اخوت هم از اعضای آن بود، من امتیاز نشریه زندهرود را گرفتم. در تمام این سالها بی هیچ وقفهای احمد اخوت با مجله زندهرود همکاری داشته است.
وی با اشاره به اینکه خاصیت قلم اخوت این است که هر مطلبی را به داستان نزدیک میکند، ادامه داد: احمد اخوت حتی برای بخشهایی که مربوط به ادبیات نبودند هم مطالبی را پیدا میکرد.
نبوی نژاد با اشاره به اینکه اخوت حتی در مقالههایی که ترجمه میکرد نیز نکاتی را پیدا میکرد و پیرامون آن تحقیق میکرد، افزود: حتی بیشتر مقالههای احمد اخوت هم جستار هستند.
آرش اخوت دیگر سخنران این بزرگداشت هم در سخنانی گفت: احمد اخوت همیشه حرفهایش را نقل قول میکند و همیشه با نشانهها حرف میزند. بورخس نیز هرگاه نقل قولی را در داستانهایش میآورد، یعنی این حرف خودش است و هرگاه چیزی را مستقیماً مینویسد، یعنی نقل قول از شخص دیگری کرده است.
در ادامه این آئین، بخشی از کتاب «تا روشنایی بنویس» نوشته احمد اخوت خوانده شد.
نظر شما