به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، محمد عظیمی شاعر، ادیب و پژوهشگر خراسانی پس از تحمل یک دوره طولانی بیماری در سن ۷۷ سالگی از دنیا رفت.
محمد عظیمی متخلص به عظیمی متولد سال ۱۳۱۹ خورشیدی و زاده روستای قَندِشتَن تربت حیدریه بود. او در مشهد دوره دبیرستان را به پایان می‌رساند. در سال ۱۳۴۵ به عنوان کتابدار در دانشکده ادبیات مشهد استخدام شده و بعدها در سمت‌های مختلف خدمت می‌کند. آخرین سمت وی در دانشکده ادبیات رئیس امور اداری بود و در اسفندماه سال ۱۳۷۵ بازنشست شد.
این شاعر پس از بازنشستگی به عنوان رئیس امور اداری در موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی مشغول به کار می‌شود و پس از چند سال به علت کسالت از کار کناره‌گیری می‌کند. پس از بازنشستگی چند سالی هم در موسسه پژوهشی خراسان‌شناسی فعالیت داشت. از سال ۱۳۸۵ در بستر بیماری به سر برد و قادر به سخن گفتن و نوشتن نبود.
از آثار محمد عظیمی به عناوین زیر می‌توان اشاره کرد:
غزل معاصر ایران؛ انتشارات رز؛ سال ۱۳۴۸
از پنجره‌های زندگانی؛ انتشارات آگاه؛ چاپ اول سال ۱۳۶۹؛ چاپ سوم ۱۳۸۶؛ (چاپ اول این کتاب «غزل معاصر ایران» نام داشت که از چاپ دوم تغییر نام پیدار کرد)
چشمه فیاض (مجموعه مقالات)؛ انتشارات دانشکده فردوسی مشهد؛ سال ۱۳۸۳
عقاب‌ها و چند شعر از بهرام طوسی؛ انتشارات تابران؛ سال ۱۳۸۲
تذکره شاعران مشهد (سه جلدی) با همکاری دکتر وحیدیان کامکار (چاپ‌نشده)
کتاب تذکره شاعران مشهد را با همکاری زنده‌یاد دکتر وحیدیان کامکار یک سال قبل از بیماری‌اش به اتمام رساند.
او چند شعر محلی نیز دارد؛ از جمله شعری که برای زادگاهش سروده که در کتاب «ده چهره ده نگاه» به کوشش جلال قیامی به صورت خلاصه چاپ شده است.
سه‌شنبه ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ - ۰۹:۴۴
نظر شما