به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از ایندیپندنت، اگر قرار باشد، کسی بداند که خواندن کدام کتاب چه وقت مناسب‌تر است، آن فرد می‌تواند از کتابدارهای کتابخانه عمومی نیویورک باشد. از این کتابدران پرسیدیم چه کتابی را بهتر است در چه برهه‌ای از زندگی‌مان بخوانیم. این هم از جواب‌ها:
  این کتاب تصویری، داستان کلاسیکی از داشتن‌ها و نداشتن‌هاست، یا در این مورد اسنیچرهای ستاره‌دار و اسنیچرهای ساده. اسنیچرها موجودات زردرنگی هستند؛ اسنیچرهای ساده از اینکه روی شکمشان ستاره سبز ندارند ناراحتند، برای همین وقتی سیلوستر مک‌مانکی می‌آید و راهی برای چاپ و پاک کردن این ستاره‌ها پیشنهاد می‌کند، اسنیچرهای ساده بسیار خوشحال می‌شوند.
اما حالا اسنیچرهای ستاره‌دار هم می‌خواهند آن ستاره را از روی شکمشان پاک کنند. چرخه‌ای که آنقدر تکرار می‌شود که دیگر هیچکس نمی‌داند دیگری در اصل چه بوده؛ ستاره‌دار یا ساده!
داستان اسنیچرها به بچه‌های کوچک یک درس مهم می‌دهد: تفاوت‌های ظاهری نباید تعریف‌کننده افراد باشند.
  اسکار یک پسر دومینیکن-آمریکاییِ هالو و چاق است که در نیوجرسی زندگی می‌کند. او دوست دارد داستان‌های تخیلی بنویسد. اما  به نظر می‌رسد نفرینی او و خانواده‌اش را تعقیب می‌کند.
کتابداران می‌گویند زندگی کوتاه اسکار وایو برای کسانی که در سنین شکل‌گیری شخصیتشان هستند، بسیار ایده‌آل است؛ چرا که در هسته داستان، جوانی در تلاش است تا بفهمد چطور باید در این جهان زندگی کند.
  اگر بخواهیم سال‌های نوجوانی را زمان آزمایش تصور کنیم، پس دهه دوم زندگی زمان تأمل است.
«آرگونوت‌ها» خاطراتی درباره رابطه نلسون با یک هنرمند به نام هری داج و زندگی مشترکشان است. نلسون از طریق این کتاب پنجره‌های کوچک بسیاری را به نمایش‌های عمومی رابطه خویشاوندی بخشید. این کتاب از آن دست کتاب‌هایی است که یک زندگی آشفته و بی‌ثبات را کمی نرمال‌ می‌کند. کتابداران می‌گویند: «این کتاب درباره داشتن یک خانواده و زندگی حساب‌شده است.»
  زمانی که اغلب افراد در حال بزرگ کردن فرزندان خود و در عین حال متعادل نگه داشتن زندگی‌شان هستند، «درهم شکسته» شولته کمی شفاف‌سازی می‌کند.
نویسنده، زندگی درهم شکسته خود و سفرش برای درک و از بین بردن احساسات بد را نشان می‌دهد. شولته مدل‌های مختلف کار در سرتاسر دنیا را ارائه می‌دهد که بسیاری از آنها نشان می‌دهند ساعات کار طولانی لزوما به معنای کارایی بالا نیست.
  با رسیدن به نیمه عمر، خانم دالووی به میان‌سالان فرصت دیگری برای اندیشیدن می‌دهد. کل رمان در یک روز اتفاق می‌افتد؛ وقتی که کلاریسا دالوویِ پنجاه و خرده‌ای ساله، به زندگی‌اش و تصمیماتی که پیش از این گرفته نگاه می‌اندازد. او به ازدواجش با ریچارد دالووی فکر می‌کند و زندگی‌ با عشق پرشور جوانی‌اش، پیتر ولش را تصور می‌کند که دیرتر در کتاب ظاهر می‌شود.
کتابداران کتابخانه عمومی نیویورک می‌گویند «نایستید، هنوز کارتان تمام نشده، این زندگی را تجربه کنید.»
  رضایت عاطفی تنها بخشی از بزرگ شدن نیست. سلامت فیزیکی نیز مهم است. کتابدارها این کتاب را برای کمک به سلامت روح و جسم افراد توصیه می‌کنند.
برای مبارزه با تمام سال‌هایی که در روز هشت ساعت کار کرده اید، چند حرکت یوگا را یاد بگیرید و هر صبح انجام دهید.
 
این رمان نخستین بار در ۱۹۵۳ منتشر شد و هنوز هر شهروند تازه‌کمال‌یافته‌ای باید آن را بخواند. این کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه از زندگی روزمره با نوعی کنجکاوی بیمارگونه و در عین حال بی‌تفاوتی است. افراد وقتی پا به سن می‌گذارند، به زندگی خود و بقیه با دید مشابهی نگاه می‌کنند و فناپذیری و مرگ خود شخص در مرکز توجه قرار می‌گیرد.
اگر هنوز این مجموعه را نخواندید، کتابدارها می‌گویند حالا وقتش است.
  اینکه دنیایی را که در آن زندگی می‌کنید دیر بررسی کنید، بهتر از آن است که هرگز این کار را نکنید. در جهان تصادفی، لایتمن دو گرایش رقیب را که هر کسی در زندگی روزانه با آنها سروکار دارد، بررسی می‌کند؛ این فرض که همه‌چیز دائمی است و این واقعیت که هیچ چیز دائمی نیست.
کتابدارها این کتاب را توصیه می‌کنند زیرا اندیشه‌های دشوار نباید به دوران جوانی محدود شود. آنها می‌گویند: «افق دیدتان را گسترش دهید.»