به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، کتاب «مشارکت مردمی در برنامه‌‌ریزی و توسعه شهری ایران» با ویراستاری هانس - لودگر دینل٬ محمدرضا شیرازی٬ سابینه شرودر و جنی اشمیت هالز شامل مقالات متعددی است که متخصصان مشارکت مردمی از ایران و دیگر کشورها نگاشته‌اند.
 
اگرچه بحث مشارکت مردمی دارای سابقه طولانی در عرصه عمومی ایران است٬ اما تا کنون مرجع مناسبی که ابعاد گوناگون مشارکت مردم در امور توسعه شهری و تجربه‌های پیشین یا موجود را به زبان انگلیسی به بحث گذاشته وجود نداشته است. هدف کتاب آن است تا نگاهی نو و انتقادی به پرسش مشارکت در ایران افکنده و ابعاد متناقض آن را واکاود.
 
کتاب در چهار بخش تدوین شده است: بخش اول نگاهی تاریخی به بحث مشارکت شهری دارد. در بخش دوم برنامه‌های توسعه شهری که روش‌های مشارکتی را به کار برده‌اند مورد نقد و تحلیل قرار گرفته است. بخش چهارم به رویکرد موسسات و نهادها به مشارکت شهری توجه دارد و در بخش آخر چند نمونه موردی معرفی و تحلیل شده است.
 
در فصل پایانی کتاب محمدرضا شیرازی، محقق ارشد دانشگاه آکسفورد بروکس چنین نتیجه‌گیری می‌کند: «می‌توان یک چرخش قابل توجه٬ حداقل در عرصه گفتاری و لفظی٬ از رویکردی بالا به پایین٬ دستوری و تجویزی به سوی رویکردی پایین به بالا و اجتماع بنیاد مشاهده کرد. اگرچه این امر خود را چونان نوعی گردش گفتمانی به سوی برنامه‌ریزی مشارکتی عرضه می‌دارد اما از ضعف‌هایی رنج می‌برد که آن‌ها را از نظام سیاستگذاری به ارث برده که ذاتا و به گونه‌ای سنتی غیر مشارکتی بوده است.

فقدان گوهر مشارکتی در سیاستگذاری و نهادهای مرتبط اقدامات و برنامه‌های شهری را به سطح یک ابزار عملی تنزل داده است که در خدمت تظاهرات کلامی نهادهای مسئول و حکمران شهری است تا خود را مشارکت-دوست و شهروند-محور بنمایانند. برای فایق آمدن به این چالش‌ها و تجربه کردن یک چرخش پارادایمی به سوی فرایندهای موثر و مستحکم مشارکت مردمی هنوز راهی دور و دراز در پیش است.»