علی موسوی‌گرمارودی، کتاب حاضر را با رجوع به «نهج‌البلاغه» با تصحیح «صبحی صالح» به فارسی برگردانده است. یکی از ویژ‌گی‌های بارز این اثر در این است که مترجم آن را به صورت مسجع ترجمه کرده است.
موسوی گرمارودی در بخشی از پیشگفتار اثر خود با اشاره به خاطرات کودکی خود و ارتباط مطالعه «نهج‌البلاغه» با آن دوران نوشته است: «معجزه امام علی (ع)، این است که در سخن او، سجع، تابع معناست نه معنا تابع سجع، یعنی امام (ع) بدون قربانی کردن معنا، کلامشان مسجع است و در تمام نهج‌البلاغه حتی یک مورد نمی‌توان یافت که امام (ع)، به خاطر رعایت سجع، مفهوم کلام خود را تغییر داده باشند. به عبارت دیگر در تمام عبارات مسجع امام (ع) حتی یک مورد نمی‌توان، به جای کلمه مسجع امام، کلمه‌ای دیگر گذارد که منظور امام (ع) را بهتر ادا کند.»
از منظر موسوی گرمارودی، هنر سجع‌گویی در خاندان پیغمبر (ص) امری طبیعی بوده است. ما می‌دانیم پیش از اسلام، سخن به سجع گفتن در مکه رواج داشت. نخستین دسته از آیات مکی قرآن کریم، فراوان از این صنعت برخوردار است. دختر پیامبر (ص) و شوی او علی‌بن ابی‌طالب (ع) و فرزندان او، به حکم وراثت، و نیز تحت تاثیر آیه‌های قرآن به سجع‌گویی خو گرفته بودند.
«نهج‌البلاغه» دربردانده 241 خطبه، 79 نامه و 260 حکمت است. 480 حکمت از حکمت‌های امام علی (ع) در این اثر با عنوان «پاره‌ای از سخنان شگرف امام (ع) که نیازمند تفسیر است» ترجمه و تفسیر شده است.
در بخشی از ترجمه یکی از نامه‌های حضرت امیر مومنان (ع) می‌خوانیم: «هرگز خود را به جنگ با خدا میفکن که تو را نیروی رویارویی با خشم وی نیست و (نیز) هیچ‌گاه از بخشایش و مهر او بی‌نیاز نخواهی بود. هرگز چون بخشودی، پشیمان مشو و چون کیفر دادی شادمان مباش. هرگز به (ابزار) خشمی که گریزی به (فروخوردن) دارد شتاب مکن و هیچ‌گاه مگو من (به امیری) فرمان گرفته‌ام، فرمان می‌دهم و مردم باید فرمان برند، زیرا این کار موجب تباهی دل و سستی دین و نزدیک شدن دگرگونی‌هاست.»
«نهج‌البلاغه» با ترجمه سید علی موسوی گرمارودی، در 1328 صفحه، شمارگان 2200 نسخه، به بهای 75 هزار تومان از سوی انتشارات قدیانی منتشر شده است.
نظر شما