اين شاعر در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عنوان کرد: شعرهای امام خمینی(ره) جانمايه عارفانه داشتند. اين گونه اشعار از روح سبك و به پرواز درآمده انساني عارف نشأت مي‌گيرد كه با زبان خاص عرفاني و رموز عرفاني مطرح مي‌شوند.
وي اضافه كرد: در اين گونه اشعار هم هيچ‌گاه جنبه شعري مطرح نيست و معمولاً سبك عراقي و حافظ و مولانا بيشترين بسامد را در رويكرد به اين شعرها داشتند اما به لحاظ فني شاعراني از اين دست به پاي شاعراني مانند حافظ و مولانا نرسيدند. بنابراين مي‌توانيم بگوييم كه شعر آن‌ها حرف‌هايي عارفانه بود كه عرفا جز در زبان شعر و غزل عرفاني جاي ديگري براي بيان آن‌ها پيدا نمي‌كردند و به همين دليل به شعر عرفاني روي آوردند. اين شعرهاي عرفاني در واقع بيان لسان حكمت‌هاي عرفاني‌اي بود كه عموماً مخاطب آن‌ها خداست.
طراوت‌پور ادامه داد: اين شعرها سراسر جنبه عرفاني دارند و هيچ‌گونه جنبه زميني به خود نمي‌گيرند و شاعر گاهي هم عامدانه به فنون شاعري توجهي ندارد و دچار سكته‌هاي وزني و ايرادهاي شاعرانه شده كه به هيچ وجه براي شاعر مهم نبوده چون شاعر همان‌طور كه گفتيم براي شعر ساختن قلم برنداشته بود كه حالا همه اصول شعري را رعايت كند. لذا اين‌گونه شعرها از جنس غزليات بزرگان عرفاني شاعران و علماي بزرگ ماست.
اين شاعر توضيح داد: اما در هر حال غزليات امام خميني(ره) نسبت به خيلي از شاعراني كه در حد امام(ره) هستند و عارفاني كه عمر خود را در مجاهدت با نفس، فقه، فلسفه و عرفان و حوزه‌هاي دين و مردم و تبليغ دين و عرفان گذرانده‌اند داراي استحكام و قدرت بيشتري است. غزليات امام(ره) شيوا و واقعاً از روح مترنم يك انسان جان سوخته و مسلط به تمام حوزه‌هاي عرفاني و از شناخت كامل از زوايا و ابعاد روح بزرگ انساني سرچشمه مي‌گيرد. شعر امام(ره) شعري كاملاً روان و جاري است و حتي برخي از غزليات ايشان به برخي از غزل‌هاي شاعراني پهلو مي‌زند كه عمري را صرف فنون شاعري کرده‌اند. «ديده‌اي نيست نبيند رخ زيباي تو را/ نيست گوشي كه همي نشنود آواي تو را» در همين بيت كه يكي از مطلع‌هاي شعرهاي امام(ره) است مشخص و بارز است كه ايشان واقعاً شعر عرفاني را خوانده بودند و به آن مسلط بودند.
وي يادآور شد: وقتي از اين زاويه به شعر امام(ره) نگاه كنيم مي‌توانيم ايشان را يك شاعر عرفاني سطح بالا هم به حساب آوريم. امام(ره) ابعاد مختلف شخصيتي دارند و اگر همه فيلسوفان، قلم به دستان و شاعران و اديبان و نويسندگان و منتقدان و رمان‌نويسان و همه كساني كه در حوزه‌هاي فرهنگي و سياسي قلم مي‌زنند در راستاي كالبد شكافي شخصيت عظيم امام خميني(ره) گام بردارند و زواياي ناشناخته حضرت امام(ره) را بشناسند و بشناسانند در واقع يك فرهنگ بزرگ را ايجاد كرده‌اند.
«شیوه بخشیدن»، «جاذبه جمال» و «خار بیابان تو ابریشم است» نام برخی از دفتر اشعار طراوت‌پور است.
گفت‌وگوی پرویز عباسی داکانی را در این باره بخوانید
پنجشنبه ۱۴ خرداد ۱۳۹۴ - ۰۹:۰۰
نظر شما