به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، در این دیدار که صبح امروز یکشنبه دهم خرداد  ماه برگزار شد، علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و حجت الاسلام سید حسن خمینی، فرزند یادگار امام (ره) سخنرانی کردند. در ابتدای این دیدار به نمایندگی از هنرمندان حاضر در این مجلس، جهانگیر الماسی و رسول نجفیان نیز یاد و راه امام را گرامی داشتند.

حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی در این دیدار ضمن خوش آمدگویی به مجموعه همکاران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و هنرمندان حاضر در حسینه جماران، وزیر ارشاد را  «وزیر مظلوم ارشاد» نامید و سپس به بحث درباره تفاوت هنر و علم پرداخت.

وی گفت: یکی از بزرگان تعبیری در تمایز بین علم و هنر قرار داده است که البته ممکن است تمایز کاملی نباشد، اما نکته خوبی در آن نهفته است. او می‌گوید علم، «تجزیه» تجربه‌های مختلف است در حالی که از هنر به عنوان «ترکیب» اجزای مختلف یاد می‌شود شما در علم باید تلاش کنید تا چیزهایی که در عالم خارج مرکب هستند، بشکافید و روابط بین این اجزا را دریابید.

حجت‌الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی افزود: اوج هنر در جاهایی است که کثرت‌ها به وحدت می‌رسند و هرچه توانمند نشان دادن این کثرت‌ها به این حوزه(هنر) مربوط است زیرا هنر تعالی‌بخش است و هنرمند کسی است که بتواند کثرت‌ها را تبدیل به وحدت کند که از این منظر، انقلاب ما یک هنر بسیار بزرگ بود و امام هم یک هنرمند بزرگ چون سال 57 کثرت‌ها را در درون یک جامعه واحد شکل داد و این هنر به وجود آمد.
 
فرزند یادگار امام (ره) در ادامه سخنانش بر این نکته تاکید کرد : اگر این وحدت را از بین ببریم، آن تابلوی هنرمندانه را از بین برده‌ایم. هنر بزرگ امام این بود که یک جامعه چند پاره را واحد کرد، لذا انقلاب یک هنر بود. پس نتیجه می‌گیرم هنر جایی است که همه در یک کل، ذوب می‌شوند و همه در مجموعه آن وحدت ذوب می‌شوند. جامعه توانمند هم جامعه‌ای است که وحدت‌هایش در عین کثرت و کثرت‌هایش در عین وحدت باشد.

نوه امام گفت :«پیامبر اسلام (ص)، جامعه بدوی عرب را یکپارچه کرد و از دل آن یک تمدن درآورد. امروز هم شرط استمرار ما، توجه به قدرت فرهنگی و قدرت ناشی از وحدت است. اگر دیدیم که داریم چند پاره می‌شویم، یعنی داریم ضعیف می‌شویم. جامعه چند پاره جامعه‌ای است که دارد به سمت معضل پیش می‌رود.البته این به آن معنا نیست که همه در جامعه باید یک صدا داشته باشند. همانطور که گفتم وحدت باید در عین کثرت و کثرت هم در عین وحدت باشد. در عین اینکه نباید یک سکوت قبرستانی بر ما حاکم باشد، ولی باید مجموعه جامعه ما با هم مهربان، همدل و مودب باشند.