فقیری در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) عنوان کرد: البته من از جانب روشنفکران نمی‌توانم نظر آنها را درباره کتابهای دیجیتال بگویم چون نمی‌دانم کتابهای دیجیتال چه وضعی دارند. من به شخصه کتابهای کاغذی را بیشتر دوست دارم.
وی در پاسخ به این پرسش که «آیا قانون کپی‌رایت مانع گسترش کتابهای دیجیتال می‌شود یا نه؟» گفت: این موضوع بیشتر به مسوولان ربط پیدا می‌کند. در اروپا و امریکا مباحثی از این دست برایشان خیلی پیشرفته‌تر است و استفاده از کتابهای دیجیتال برای آنها بدیهی است اما کتابهای دیجیتال هنوز در ایران به درستی جا نیفتاده است.
این داستان‌نویس گفت: با وجود کتابهای دیجیتال تیراژ کتاب‌ها روز به روز کمتر می‌شود و باعث می‌شود که نتوانیم پا به پای آنها حرکت کنیم. اگر بخواهیم بگوییم که کتابهای دیجیتال از تیراژ کتابهای کاغذی کاسته است به گمانم بازیهای مجازی عامل اصلی این موضوع‌اند نه کتابهای دیجیتال چون کسی که دست‌کم کتاب دیجیتال بخواند به هر حال سراغ کتاب هم می‌رود اما بازیهای رایانه‌ای که امروز در گوشی‌های همراه هست مانع توسعه کتابخوانی و حتی کتابهای دیجیتال است.
این نویسنده یادآور شد: اگر علاقه به کتابخوانی در میان باشد مردم حتی کتابهای دیجیتال را هم خواهند خواند اما امروز اغلب مردم حاضر به فکر کردن نیستند و دنبال به اصطلاح کارهای راحت‌الحلقوم می‌گردند که سریع هضم شود، بدون این‌که بخواهند روی آن فکر کنند.
امین فقیری متولد 30 آذر 1323 شیراز است. او در جوانی در نقاط دور افتاده فارس و کرمان تدریس می‌کرد و پس از آن حاصل تجربه‌های خود را در بسیاری از آثارش منعکس کرد.
«سخن از جنگل سبز است و تبردار و تبر»، «دو چشم کوچک خندان»، «تمام باران‌های دنیا»، «پلنگ‌های کوهستان»، «سیری در جذبه و درد»، «آهوی زیبای من»، «اگر باران ببارد»، «گزیده داستان‌ها»، «رقصندگان»، «زندگی با ورزش»، مجموعه داستان «انگار هیچ وقت نبوده» و رمان «پلنگ‌های کوهستان» از جمله آثار وی است.
پیشینه این سوژه در خبرگزاری کتاب ایران:
گفت‌وگو با مفتون امینی، کاوه بهمن و محمود دولت‌‌آبادی را اینجا بخوانید
پنجشنبه ۲۱ خرداد ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۰
نظر شما