کتاب حاضر نگاهی نو به تاریخ اجتماعی و فکری عصر صفوی است. تاریخنگاری مرسوم و متعارف بیشتر با رویکردی سیاسی – مذهبی رخدادهای این دوره تأثیرگذار را بررسی کرده و در این میان عرصههای اجتماعی و اندیشگی آن مغفول باقی مانده است.
نویسنده که سالهاست در حوزه تاریخ ایران قلم میزند با رویکردی تازه از چارچوبهای خشک و غیر متعارف تاریخنگاری فراتر رفته و تلاش کرده است سه مضمون قهرمانجویی، موعود باوری و هزار گرایی را در تاریخ نگاری و ادبیات دوره صفوی، تحت عنوان « گفتمان نجات بخشی »، با روشی تحلیلی دنبال و بررسی کند.
نظر شما