به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، «گیلیان اسلوو / Gillian Slovo »، رمان‌نویس اهل آفریقای جنوبی، ضمن ستایش نادین گوردیمر برای جدیت در خلق آثاری علیه آپارتاید آفریقای جنوبی، از شخصیت صمیمی و شوخ‌طبع او می‌گوید:
اولین بار که نادین گوردیمر را ملاقات کردم، پس از دریافت جایزه نوبل ادبیات او در سال 1991 بود. او آن‌قدر به نظر جدی می‌رسید که شاید کسی جرئت نمی‌کرد بخواهد یک کلمه یا کاما را در نوشته‌های او تغییر دهد. اما من هرگز فکرش را هم نمی‌کردم شخصیت او این‌قدر صمیمی و بامزه باشد.

این چیزی نبود که من از نویسنده «دختر برگر/ Burger's Daughter» انتظار داشتم. این رمان، کتاب موردعلاقه من در نوجوانی بود. کتابی که به من یاد داد نه‌تنها رمان‌ها در دنیاهای جدید را به روی خوانندگان می‌گشایند بلکه به همراه خوددوستانی می‌آورند که درک کامل‌تری از آن‌ها به خوانندگان می‌دهند.

گوردیمر در سال 1971 جایزه‌ یادبود «جیمز تیت بلک» را برای رمان «مهمان افتخاری» کسب کرد و در سال 1974 جایزه‌ بوکر را برای رمان «محافظه‌کار» به دست آورد. سیاست در هر دو مقیاس کلان و خرد، دغدغه نادین و صحبت کردن از حقیقت، علاقه و اشتیاق او بود.

نادین از بی‌عدالتی در روزگار قدیم و حتی عصر کنونی می‌نوشت. وی الگویی بود که نشان می‌داد یک نویسنده می‌تواند به چه چیزهایی دست یابد واین همان چیزی است که او را قهرمان من کرده است.

جی. ام. کوتزی ( نویسنده هلندی تبار اهل آفریقای جنوبی و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 2003): نادین گوردیمر به‌عنوان یک نویسنده و یک انسان با شجاعتی مثال‌زدنی در برابر بی‌عدالتی نظام آپارتاید آفریقای جنوبی ایستاد. او با الهام از رمان‌نویسان رئالیست قرن نوزدهم، آثاری خلق کرد که آفریقای جنوبی اواخر قرن بیستم را برای همیشه ماندگار کرد.

جاستین کارترایت ( رمان‌نویس بریتانیایی متولد آفریقای جنوبی): هنگامی‌که در جوانی نوشتن آثار خود را آغاز کردم فهمیدم نزدیک شدن به سبک او بسیار دشوار است. خانه او در ژوهانسبورگ یکی دو خیابان بالاتر از خانه من بود و من به معنای واقعی کلمه زیر سایه او بزرگ‌شده‌ام. او در تمام زندگی من، نویسنده و فعال سیاسی نترس و بانفوذی در آفریقای جنوبی بوده و ایستادگی و مبارزه او علیه بی‌عدالتی و تبعیض هرگز فراموش نخواهد شد.

وی عقیده داشت زندگی یک نویسنده باید سیاسی باشد و سرانجام در اولین دوره انتخابات آزاد آفریقای جنوبی در صفی که سفیدپوستان و سیاه‌پوستان کنار یکدیگر ایستاده بودند، رأی داد. آن لحظه بسیار نمادین و باشکوه بود، گویی آفریقای جنوبی از گذشته وحشتناک خود فرار می‌کرد. وی سال‌ها برای آزادی نلسون ماندلا (که بعدها از دوستان نزدیک هم شدند) تلاش کرد. آخرین اثر او «هیچ زمانی مثل امروز» که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد نیز درباره مبارزه علیه آپارتاید است.

الیزابت لوری ( نویسنده و مدرس دانشگاه اهل آفریقای جنوبی): بی‌شک گوردیمر به‌عنوان یک‌صدای پرطنین سیاسی در یادها خواهد ماند، اما او قبل از هر چیز یک هنرمند بزرگ بود. گرچه اعتقاد داشت یک نویسنده نباید نسبت به مسائل مربوط به زمان خود بی‌تفاوت باشد، ولی همیشه بر اصول نویسندگی پایبند ماند و کار خود را خلاقیتی معرفی می‌کرد که باید همیشه توسط وجدان خودآگاه کنترل شود.

تصمیم گوردیمر برای محدود کردن نوشته‌های خود به آنچه می‌دانست، نشأت‌گرفته از این اعتقاد وی بود که نقش اصلی یک نویسنده، ثبت شرایط اجتماعی است. او پس از سال‌ها تلاش، تا آخر برای آزادی بیان ایستادگی کرد.

گوردیمر روز یکشنبه (13 جولای) در سن 90 سالگی درگذشت. از معروف‌ترین رمان‌های گوردیمر می‌توان به «روزهای فریبنده» (۱۹۵۳)، «سرزمین بیگانگان» (۱۹۵۸)، «فرصتی برای دوست داشتن» (۱۹۶۳)، «آخرین دنیای بورژوازی» (۱۹۶۶)، «محافظه‌کار» (۱۹۷۴)، «دختر برگر» (۱۹۷۹)، «خانواده ژوئیه» (۱۹۸۱)، «یک ورزش طبیعی» (۱۹۸۷)، «سرگذشت پسرم» (۱۹۹۰) و «هیچ‌کس همراهم نیست» (۱۹۹۴) اشاره کرد.