به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، عبداللهی گفت: سیاست حمایت از ممنوع‌القلم‌ها می‌تواند ادامه‌دار و بلندمدت باشد تا مانند یک اساسنامه در چارچوب جشنواره شعر فجر قرار گیرد.
وی افزود: شعرهایی که تا کنون چاپ ممنوع هستند یا شاعرانی که ممنوع‌القلم شده‌اند به ادعای بعضی‌ها نقطه مقابل شاعران انقلاب و شاعران متعهد محسوب می‌شوند. اگر این نگاه برداشته شود خوب است، اما مشخص نیست که این نگاه تا چه زمان دوام می‌آورد. به گمانم تقسیم‌بندی‌هایی که به ضرر شعر معاصر است، باید از میان برود.
این شاعر در ادامه گفت: درباره کتاب سیاست واحدی وجود ندارد. نهادهای موازی متعددی هستند که کار یکدیگر را خنثی می‌کنند. به طور مثال برای برگزاری یک کنسرت از 10 نهاد و موسسه معتبر گواهی اخذ می‌شود و دست آخر سر و کله عده‌ای پیدا می‌شود و کنسرت را جمع می‌کنند. در عرصه شعر و کتاب نیز همین طور است. این‌که اثر 20 شاعر رفع توقیف شود خوب است اما معلوم نیست که این روند ادامه می‌یابد یا خیر.
علی عبداللهی متولد بیرجند، شاعر و مترجم زبان آلمانی است. «هی راه می‌روم در تاریکی»، «این است که نمی‌آید»، «درود بر نهنگ» و «بادها شناسنامه مرا بردند» نام مجموعه‌های شعر اوست.
وی همچنین تاکنون بیش از 30 عنوان کتاب ترجمه کرده‌است که از این میان می‌توان به کتاب‌های سکوت آینده من است(مجموعه شعرهای عاشقانه اریش فرید)، اکنون میان دو هیچ(مجموعه شعرهای نیچه)، کتاب ساعات و روایت عشق و مرگ(شعرهای ریلکه)، مفهوم زمان(هایدگر)، جیم دگمه و لوکاس لوکوموتیوران(میشائیل انده)،آمریکا (فرانتس کافکا)، رویا در رویا (آنتونیو تابوکی)، فیل (داستانک‌های فلسفی برتولت برشت)، و شام بود و صبح بود (داستان‌های کوتاه هاینریش بل) اشاره کرد.
تازه‌ترین مجموعه شعر عبداللهی با عنوان «بادها شناسنامه مرا بردند» پاییز امسال(1392) از سوی نشر نیماژ منتشر شد.
پنجشنبه ۸ اسفند ۱۳۹۲ - ۱۳:۰۲
نظر شما