دکتر علیرضا صدرا در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، با بیان این‌که بحث از پژوهش‌های فلسفی به‌تنهایی مبین هنجارهایی تقریبا متفاوت با سایر پژوهش‌هاست، اظهار کرد: اساسا با توجه به ماهیت این دانش، محقق باید با گستره وسیعی از مفاهیم فلسفی آشنا باشد.
وی ادامه داد: با توجه به این‌که فلسفه چیزی جز سفسطه است، ادامه داد: محقق و مترجم حوزه فلسفه باید مرز میان مغالطه و سفسطه را درک کند و توامان این مفهوم را به مخاطب خود نیز بشناساند، چراکه دانش فلسفه همان فرزانگی و فرهیختگی است و در تعبیر ایرانی ارزش و دانایی معنی می‌دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه تهران اظهار کرد: از آن‌جایی که فلسفه همان خردورزی و به تعبیر قرآن، حکمت است باید نگرشی تخصصی داشته باشد و علاوه بر دارا بودن جنبه نظری، جنبه کاربردی را نیز لحاظ کند، چراکه فرزانگی فقط فکر کردن نیست.
صدرا افزود: پژوهشگر حوزه فلسفه نباید در چاله‌های مغالطه گرفتار شود، بلکه باید مفهوم را منتقل کند و از بحث و جدل در نوشتار خود پرهیز کند چون بین رساندن مطلب به مخاطب و مخاطب را به مطلب و مفهوم رساندن، تفاوت اساسی وجود دارد. در واقع، تربیت کردن فلسفی غیر از تدریس و تعلیم آن و در یک معنا روش علمی است.
این محقق با اشاره به نقش بی‌بدیل ترجمه در ارایه مفاهیم ناب فلسفی گفت: اساسا ترجمه گذرگاهی برای اطلاع مردم از سایر تمدن‌هاست و ما در این حوزه با چالش‌های اساسی روبه‌روییم و نتوانسته‌ایم حکمت فلسفی‌مان را که برمبنای شریعت شکل گرفته است، در قالب آثار ترجمه قوی به دیگران منتقل کنیم، در حالی که غرب در حوزه ترجمه و در رشته‌‌های مختلف، راسخ و قوی عمل کرده است.
وی با تاکید بر ترجمه و ضرورت ارایه آثار و نظریات اندیشمندان در حوزه‌های فلسفی به‌ویژه فلسفه‌های مضاف اظهار کرد: اکنون در مرحله نظریه‌شناسی قرار گرفته‌ایم و ضرورت دارد نظریه‌های مختلف از جمله نظریات غربی ترجمه و نقد شوند.
صدرا در پایان گفت: ترجمه آثار تنها نباید نگاهی مصرف‌گرایانه داشته باشد، بلکه باید رویکردی مبتنی بر بررسی و تحلیل را گسترش دهد.
سه‌شنبه ۵ شهریور ۱۳۹۲ - ۱۷:۰۰
نظر شما