به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، سرامی گفت: مرحوم جوینی سال‌ها در دانشگاه تهران و در مقاطع مختلف تحصیلی کارشناسی، کارشناسی‌ارشد و دکترا تدریس کردند.

وی ادامه داد: نخستین‌بار که ایشان را ملاقات کردم، سال‌های نخست انقلاب و در مصاحبه‌ای بود که روزنامه کیهان در آن زمان با من و ایشان درباره «شاهنامه» انجام داد. در آن روزها برخی معتقد بودند «شاهنامه» تنها اثری در تعریف و تمجید شاهان است و برهمین اساس باید از میان برداشته شود.

این پژوهشگر درباره کارهای مرحوم جوینی در حوزه شاهنامه‌پژوهی توضیح داد: ایشان از یک سو شرح و تلخیصی از «شاهنامه» را به زبان ساده ارایه کرده است که در حقیقت این کار او تحلیل دیگری را از «شاهنامه» به‌دست می‌دهد.

وی افزود: از سوی دیگر تحقیق و پژوهش‌های ایشان بیشتر در واکاوی دقایقی از «شاهنامه» مانند سال وفات فردوسی یا مدت زمانی که «شاهنامه» گردآوری شده، بوده و در این زمینه‌ها مقاله‌های متعدد و ارزشمندی نیز از ایشان برجای مانده است.

سرامی در پایان اظهار کرد: ایشان با دقت در واژگان به‌کار رفته شده در «شاهنامه» معنای تازه، متفاوت و دقیقی را از آن واژگان ارایه کرده است که به درک صحیح «شاهنامه» کمک شایانی می‌کند.

عزیزالله جوینی متولد 1304، شاهنامه‌پژوه، محقق، مصحح و نسخه‌شناس بود. وی بامداد امروز (25 بهمن) در سن 87 سالگی در بیمارستان تهران کلینیک درگذشت.

تصحیح ترجمه فارسی «نهج‌البلاغه»، «فرهنگ مجموعه الفرس»، «فرهنگ مصادر‌اللغه عربی به فارسی»، گزیده «خمسه حکیم نظامی گنجوی» (همراه با شرح لغات و ترکیبات) و تصحیح «شاهنامه» براساس نسخه دست‌نویس موزه فلورانس(محرم 614) از آثار وی هستند.