مشکل شناسایی 

به طور کلی، می‌توان هر معادله ساختاری را تصور کرد که به عنوان مثال، یک متغیر درون‌زای سمت چپ y1، g1 متغیر درون‌زا و k1 متغیر برون‌زا در سمت راست خود دارد. متغیرهای درون‌زای سمت راست با جمله خطای ایجاد شده از طریق روش حداقل مربعات همبستگی دارند و اریب و ناسازگارند. معمولاً برای هر متغیر درون‌زا یک معادله ساختاری متناظر وجود دارد که رفتار آن را در مدل توضیح می‌دهد. وقتی مجموعه معادلات هم‌زمان کامل است که به تعداد متغیرهای درون‌زا، معادله وجود داشته باشد. برای رفع اریب معادلات هم‌زمان باید متغیرها درون‌زای سمت راست در این معادله را با متغیرهایی که همبستگی بالایی با آن‌ها دارند اما با جمله خطا همبسته نیستند، جایگزین کرد. با استفاده از روش برآورد متغیر ابزاری، که در زیر درباره‌اش بحث شده، خواهیم دید که این متغیرها پیش‌بینی کننده‌هایی هستند که با رگرس کردن هرکدام از متغیرهای درون‌زای سمت راست روی مجموعه متغیرهای برون‌زای سیستم به دست می‌آیند. فرض کنید k متغیر برون‌زا در سیستم معادلات هم‌زمان وجود دارد. چه مجموعه‌ای از متغیرهای برون‌زا باید مورد استفاده قرار بگیرد که به برآوردهای سازگاری از این معادله ساختاری منجر شود؟ یک جست‌وجو برای مجموعه حداقلی موردنیاز برای سازگاری، ما را به سمت شرط درجه‌ای (order) تشخیص راهنمایی می‌کند.

صفحات 425 و 426/ اقتصاد سنجی / بدی بالتاجی/ ترجمه رضا طالبلو و شعله باقری پرمهر/ نشر نی/ چاپ اول/ سال 1391/ 625 صفحه/ 16000 تومان