فردوسی درباره این مجموعه به خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، گفت: مجموعه شعر «دسته گل را به آب باید داد» در برگیرنده حدود 40 غزل است. نیمی از این غزل‌ها با مضامین آزاد و متنوع سروده شده‌اند و نیمی دیگر مضامین آیینی و دفاع مقدسی دارند.

وی به زمان سرایش غزل‌های این مجموعه و نحوه چینش آن‌ها در کتاب اشاره و تشریح کرد: این دفتر گزیده‌ای از غزل‌های من طی سال 1384 تا 1388 را شامل می‌شود. در این مجموعه بیشتر سعی کرده‌ام سیر تحول زبان در شعرهایم مشخص باشد. شیوه چینش غزل‌های نیز به ترتیب تاریخ سرایش آن‌ها بوده است.

این شاعر افزود: به عبارت دیگر شعرهای این دفتر بازه زمانی طولانی‌تری را در برمی‌گیرند و سیر تحول زبان و اندیشه در این شعرها به‌خوبی نمایان است.

وی در ادامه و در پاسخ به پرسشی درباره این موضوع که آیا زبان شعری‌اش را منحصر به خود می‌داند، توضیح داد: شرکت در انجمن‌ها یا جشنواره‌ها و ارتباط از طریق دنیای مجازی سبب شده است که زبان شعری شاعران امروز و به‌ویژه شاعران جوان تا حدودی نزدیک به هم باشد، البته این مساله نباید سبب شود نقش مثبت چنین محافلی نادیده گرفته شود.

فردوسی ادامه داد: می‌توانم بگویم از سال 1384 فعالیتم در عرصه شعر را به صورت حرفه‌ای‌تر دنبال کرده‌ام، اما در ابتدا شعر را به صورت انفرادی آغاز کرده‌ام و به همین دلیل تاثیرپذیری‌ام از محیط اطراف و دیگر شاعران کمتر بوده است. برهمین اساس احساس می‌کنم سروده‌هایم تشخص زبانی خود را نسبت به هم‌نسلان من پیدا کرده‌اند.

وی در پایان یادآور شد: به‌طورکلی در رسیدن به زبان شعری مستقل مطالعه چه در حوزه شعر و چه در حوزه نقد شعر بیشترین کمک را به شاعر می‌کند.

علی فردوسی متولد 1362 در اصفهان و فارغ‌التحصیل رشته کارشناسی‌ارشد مهندسی عمران است.

نخستین دفتر شعر او با عنوان «همین که عشق علم شد» در بهار 1389 از سوی انتشارات آرام دل به بازار کتاب آمد. سومین مجموعه شعر این شاعر نیز با عنوان «درخت همیشه پاییز» از سوی انتشارات سوره مهر در دست انتشار است و تا حدود دو ماه دیگر راهی بازار کتاب می‌شود.

دفتر شعر «دسته گل را به آب باید داد» در 104 صفحه و قیمت هزار و 600 تومان در سری دوم مجموعه «صدای تازه» موسسه انتشاراتی هنر و رسانه اردیبهشت، منتشر شده است.