بهزادی‌آزاد در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: این مجموعه در سه بخش شامل رباعی‌ها، غزل‌ها و چهارپاره‌های من می‌شود که از سال 80 به بعد سروده شده‌اند.

وی درباره مضامین این اشعار افزود: این شعرها پیرامون مضامین و موضوعات عاطفی و آیینی سروده شده‌اند. البته در نظر دارم دفتر مستقلی از رباعی‌های آیینی‌ام را به چاپ برسانم. بر همین اساس تنها تعدادی از آن‌ها در این کتاب آمده است.

این شاعر درباره علت گرایشش به قالب‌ رباعی توضیح داد: از آن‌جا که قالب رباعی قالبی کوتاه است و می‌تواند احساس را در کوتاه‌ترین شکل ممکن و به صورت موجز منتقل کند و مخاطب نیز با آن سریع‌تر ارتباط برقرار می‌کند به این قالب گرایش پیدا کرده‌ام.

وی به غزل‌هایش اشاره و تصریح کرد: این غزل‌ها جزو غزل‌های پست مدرن به حساب نمی‌آیند؛ هرچند واژه‌هایی نو و کلمات محاوره‌ای را در آن‌ها به کار گرفته‌ام. 

وی در پایان یادآور شد: از سال 82 شعرهایم را در وبلاگم منتشر می‌کردم. در سال 87 در کنگره شعر زنان رتبه سوم را بدست آوردم. حضور در جلسات شعر این انجمن و دیگر محافل شعری سبب شد تا تصمیم بگیرم منتخبی از اشعارم طی این سال‌ها را در دفتری مستقل منتشر کنم.

مجموعه شعر «اما تو مثل پنجره‌ها» دربرگیرنده 67 قطعه شعر در قالب‌های رباعی، غزل و چهارپاره است. 52 رباعی در بخش نخست کتاب گنجانده شده است و فصل غزل‌ها و چهارپاره‌ها به ترتیب 12 و سه قطعه شعر را شامل می‌‌شوند.

«پل»، «برف»، «جانباز»، «برج مراقبت»، «شهر آشوب»، «انباری»، «هذیان»، «قافیه»، « یاکریم»، «بی تو»، «طالع»، «تجدید»، «بی پا برقص»، «گنجشک‌ها»، «دل تکانی»، «اتفاق»، «پروانه می‌شوم» و «عروس قله‌های برف‌‌گیر» عنوان برخی از شعرهای این مجموعه هستند.

پروانه بهزادی‌آزاد متولد 1347 است. نخستین دفتر شعر او با عنوان «اما تو مثل پنجره‌ها» در 104 صفحه، شمارگان سه هزار نسخه و قیمت هزار و 600 تومان توسط موسسه انتشاراتی هنر و رسانه اردیبهشت منتشر شده است.