به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)،امینی با بیان مطلب فوق افزود: برآمدن و تولد یک شاعر راه و شیوه مشخصی ندارد که اگر طبق آن روال عمل کنیم، صاحب شاعری چون امین‌پور شویم.

وی با اشاره به این که "برآمدن یک شاعر حاصل حوادثی است که چندان در اختیار ما نیست"، یادآور شد: وظیفه ما در این بین آن است که در مجمامع ادبی و به ویژه مجامع دانشگاهی و علمی، درباره آثار او پژوهش‌های جدی‌تری صورت دهیم.

امینی مهمترین پرسش جامعه ادبی را در مقطع فعلی، این دانست که آیا اصولا ما به شعر نیازمندیم، یا خیر؟

 وی ادامه داد: شاعر معتقد است که شعر به درد جامعه می‌خورد و وجود و حضورش مفید است. شعر امین‌پور هم به اعتقاد ما نمونه خوبی از این گونه شعرهاست. ولی متاسفانه تا امروز همچنان که شعر دیگران درست خوانده نشده، روی شعر قیصر نیز مطالعه دقیقی صورت نگرفته است.

این شاعر با تاکید بر این که "شعر به اعتقاد شاعر، بخش جدی زندگی است"، اضافه کرد: برای مثال شعرهای مجموعه پایانی قیصر، به بسیاری از تناقض ها و پرسش‌های موجود در جلسات ادبی پیرامون مشاجرات تئوریک و نظری، پاسخ عملی داد. 

امینی خاطرنشان کرد: امین‌پور با شعرش به این مجادلات نظری پاسخ‌های قابل تاملی داده است، ولی جامعه ادبی به امری با این اهمیت توجه نمی‌کند.در حالی که اگر بخواهیم جای خالی قیصر را پر کنیم، نخست باید درک کنیم که او چه کرده است.