به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، این مجموعه داستان را رضا اسکندری به فارسی ترجمه کرده و ترجمه او توسط موسسه انتشاراتی «آراسته»، منتشر خواهد شد.

خورخه بورکای این مجموعه داستان را در سال ۱۹۹۴ میلادی با نام اسپانیایی «Recuentos para Demián» نوشته و منتشر کرده است. «قصه‌های دمیان» دومین اثری است که وی منتشر کرد. این کتاب با نام «Stories for Demián» به زبان انگلیسی هم منتشر شده است.

پیش‌تر در سال ۱۳۸۸ از این نویسنده و پزشک آرژانتینی تنها یک کتاب با نام «قصه‌هایی برای تفکر» با ترجمه شمس‌الدین برقعی توسط همین انتشارات در ایران منتشر شده است. بورکای کتابی با این نام ندارد و به نظر می‌رسد مترجم ایرانی مجموعه‌ای از داستان‌های مختلف او را در این مجموعه گردآوری کرده است.

آثار بورکای به ۱۷ زبان مختلف ترجمه شده‌اند و تاکنون در سراسر جهان، دومیلیون نسخه فروش کرده‌اند. او در سال ۱۹۴۹ میلادی در شهری در همسایگی بوینس‌آیرس به دنیا آمد. وی از خانواده‌ای متوسط بود و از ۱۳ سالگی مجبور به کار شد و مشاغل مختلفی چون فروشندگی جوراب، رانندگی تاکسی، بازیگری و معلمی را تجربه کرد. این نویسنده با وجود کار سنگین، موفق شد در ۲۴ سالگی به عنوان پزشک از دانشگاه بوینس آیرس با تخصص در بیماری‌های روانی، فارغ‌التحصیل شود.

بورکای اخیرا حرفه‌اش را «یاری رسان حرفه‌ای» تعریف کرده است. وی برای برگزاری کنفرانس‌های آموزشی و علمی درباره مشکلات روحی و روانی به سراسر دنیا سفر می‌کند و در عین حال به نویسندگی نیز مشغول است. وی ۱۱ کتاب مستقل و یک مجموعه چهار جلدی با نام «نقشه راه» منتشر کرده است.

وی در سال ۲۰۰۵ متهم شد که قسمت پنجم یکی از کتاب‌هایش با نام «شیمریتی» را از نویسنده دیگری سرقت کرده است. این موضوع را یکی از دوستان نزدیک او افشا کرد. بوکای بعدها این موضوع را پذیرفت، بابتش عذرخواهی کرد و آن را ناشی از یک «اشتباه ناخواسته» دانست.

«قصه‌های دمیان» دومین کتابی است که از وی در ایران منتشر می‌شود. رضا اسکندری، مترجم این اثر، کتاب دیگری از بورکای را با نام «نامه‌هایی برای کلودیا» به فارسی ترجمه کرده است که این کتاب را هم انتشارات «آراسته» که دفتر مرکزی آن در شهر قم قرار دارد منتشر خواهد کرد.

«قصه‌های دمیان» در ۲۴۰ صفحه چاپی منتشر خواهد شد. بسیاری از خوانندگان در شرح‌هایی که در اینترنت بر این کتاب منتشر کرده‌اند، اذعان داشته‌اند شخصیت‌های این کتاب بسیار شبیه به خودشان بوده و با شناخت این افراد درواقع خودشان را شناخته‌اند.