زهرا اسعد بلنددوست، نویسنده حوزه ادبیات پایداری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، درباره محوریت‌های پرداخته شده در کتاب‌هایش گفت: موضوع هر سه کتاب کاملا امنیتی با چاشنی عاشقانه است. اما هرکدام از آنها به مسئله‌ای جداگانه می‌پردازند. رمان اول درباره داعش، چگونگی جذب نیرو و فعالیتشان در کشورهای غربی، نحوه‌ کمک‌رسانی مالی و فکری این کشورها در سامان‌بخشی به این گروهک، نقش آلمان از سال‌های دور در ماجرای منافقین تا داعش.  رمان دوم درباره اعتراضات و اغتشاشات داخلی ایران، اشاره به بمب‌گذاری حرم امام خمینی، حمله به مجلس، مهره‌ها و دست‌های پشت پرده میان مسئولین که مامور انجام سناریوهای تعیین شده از آن طرف مرزها برای آتش انداختن به خرمن آرامش این سرزمین هستند. همچنین از سربازان گمنامی که جانشان را کف دست گرفته‌اند، برای نقش بر آب کردن این نقشه و حفاظت از این مرزوبوم. من سعی کردم در این کتاب از قهرمان‌ها بگویم. قهرمان‌هایی که واقعی‌اند، نه توهم ‌و خیالی از سوپرمن و  مرد عنکبوتی. 

کتاب سوم در کشور لبنان می‌گذرد و به تبیین جایگاه اسرائیل، واشنگتن، ریاض و.. در منطقه می‌پردازد. اینبار از سه ضلعی لبنان، ایران و عراق می‌گویم. از قرار گرفتن مردم این سه بلاد در مقابل هم. از حرف‌ها، شعارها، شایعات بی‌اساس. از کینه‌ها و دشمنی‌هایی که برای دل‌هایمان دیکته می‌کنند تا خود لقمه در عسل بزنند. از حاج قاسمی که کمر به ترورش بستند، فرمانده‌ایی که نمی‌شناختیم.

وی درباره ادامه دادن نگارش درباره این موضوع‌ها اضافه کرد: ما در کشورمان قهرمان‌های زیادی داریم. موضوعات قهرمانانه‌ فراوان که می‌شود برای هزاران سال به آنها پرداخت. این خاک سانت به سانتش پر است از یل‌های گمنامی که می‌توانیم از آنها برای فرزندانمان الگوسازی کنیم اما متاسفانه در این زمینه به اندازه کافی فعالیت نمی‌شود. من تا جایی که بتوانم سعی می‌کنم از این ابرقهرمانان واقعی بگویم. هر چند که می‌دانم آن‌قدری که باید، زورم نمی‌رسد.

او درباره نحوه انتخاب عنوان کتاب­‌هایش گفت: چیزی که شاید خنده‌دار باشد این است که معمولا موضوعی کلی و یک خطی به ذهنم می­‌رسد و من اول برای آن یک خطی مبهم، اسم انتخاب می‌کنم. بعد متن کتاب را مرتبط به‌عنوان آن اسم می‌نویسم و مخاطب در حین خواندن کتاب، متوجه علت این نامگذاری می‌شود. 

زهرا اسعد بلنددوست علت حضور خود را در جایگاه نویسنده امنیتی اینطور بیان کرد: ورود به این عرصه، ماجراهایی داشت که آنها بماند اما علت فعالیت من در حوزه امنیتی به این خاطر است که متاسفانه در کشور ما، رسانه‌ها شدیدا به این موضوعات مهم بی‌توجه هستند و خیلی ضعیف عمل می­‌کنند. البته این بی‌توجهی و ضعف در خوش‌بینانه‌ترین حالت است وگرنه که معتقدم خطی پررنگ و قوی تلاش بر سانسور و خاموش نگه‌داشتن حقایق و عدم بازگویی از جانفشانی‌های گمنامانه دارد. مسیری که پیرزمندانه توانسته یک‌سری ابهامات در ذهن مردم ایجاد و با تلاش رسانه‌های معاند، به طور مدام در افکار عمومی دست ببرد. مسئله‌ایی که این روزها در دل اجتماع با آن درگیریم. عدم آگاهی و بی‌اطلاعی از حقایق و تغذیه‌ مسموم فکری از منابع جهت‌دار و معلوم‌الحال.

وی افزود: همه این‌ها یعنی اشتباهی بزرگ در سیستم رسانه‌ایی ما. حالا اشتباه یا تعمد؟! الله اعلم. چرا وقتی در کشور من، این همه قهرمان و الگو وجود دارد، در بی‌قهرمان‌ترین شکل ممکن به سر می‌بریم؟! سریال‌هایی که ساخته می‌شود هیچ محتوایی مفیدی ندارد یا حتی محتوا‌های امنیتی که تولید می‌شود کاملاً بی‌مایه هستند. اگر کسی یک مقدار اطلاعات امنیتی داشته باشد، متوجه می‌شود که این‌ها بیشتر شبیه به یک کمدی هستند.

نویسنده کتاب باروت خیس در ادامه گفت: من مطمئنم این ماجرا از خط مشخصی نشئت می‌گیرد تا جوانان ما تغذیه ذهنی مورد نیاز خود را از منابعی که درست نیستند، دریافت کنند و به راحتی دچار شست­‌وشوی مغزی شوند. در نتیجه نسبت به مملکت بدبین و قهرمانان خاک خود را به یک ضدقهرمان ببیند. مردی که برای کشور خود جانش را کف دست می‌گیرد، تبدیل می‌شود به موجودی جانی و خائن که مستحق بدترین‌هاست، بعد کسی که آن طرف آب در امنیت و آرامش نشسته و برای ما خط‌ونشان می‌کشد، بدل می‌گردد به اسطوره‌ایی افسانه‌ایی و فرشته‌ایی برای نجات ایرانیان.

زهرا اسعد با اشاره به اینکه این مسیر تا جایی عمق پیدا می‌کند که جوانان ما، راه نجات زندگی خود را در گروی رهنمودهای آن‌ها می‌بینند، افزود: آن‌وقت است که دلت می‌خواهد فریاد بزنی که پیمانه‌ مردانگی مردان در میدان رزم و خون اندازه می‌شود، نه لمیده کنار استخر و گیلاس مستی به دست. من تلاش کردم در کتاب‌هایم از واقعیت‌ها، از بمب‌باران فکری، از هجوم ناجوانمردانه تیترها بگویم. اینکه گاهی تشخیص درست از غلط مثل جان کندن سخت می‌شود اما عاقلانه ببینیم، عاقلانه فکر کنیم و عاقلانه تصمیم بگیریم.

وی در ادامه اظهار کرد: می‌دانم که جامعه آماری زیادی قرار نیست کتاب‌های من را بخواند. این را هم می‌دانم که اگر یک نفر هم با خواندن کتاب‌های من دچار تحول شود، برای من کافیست. اما حقیقت این است در عصری زندگی می‌کنیم که اصلاح کردن یک نفر کفایت نمی‌کند. باید جماعت به این نتیجه برسند. ساختن فیلم و سریال از این سوژه‌ها بسیار کمک‌کننده است اما متاسفانه دست‌هایی پشت پرده­ وجود دارند که اجازه این کار را به هیچ عنوان نمی‌­دهند. در این زمینه تجربه شخصی دارم و با قاطعیت این موضوع را عنوان می‌کنم.

وی درباره بازخوردهایی که از کتاب‌هایش دریافت کرد، افزود: خداراشکر تا الان بازخوردهای خوبی از مخاطبان دریافت کرده‌­ام. کتاب‌های من مسیری خاصی را دنبال می­‌کنند. نه چپی هستند و نه راستی. کتاب‌های من از وطن‌دوستی می‌گویند. از افرادی که در سکوت تا پای جان کار می‌کنند اما در نهایت به بد بودن متهم می‌شوند. در صورتی که این افراد واقعاً هیچ جهت سیاسی ندارند و هدف همه­‌شان حفاظت از این کشور است. چون مخاطب‌ کتاب‌های من از قشرهای مختلف جامعه هستند، بازخوردهای خوبی داشتم و دارم. افرادی بودند که می‌گفتند سوال‌های ذهنی‌مان با خواندن این کتاب‌ها پاسخ داده شده یا می‌گفتند بعد از خواندن این کتاب‌ها متوجه شدیم یک­سری تفکرات ما اشتباه بود و به این نتیجه رسیدیم که باید بیشتر مطالعه کنیم تا به حقیقت برسیم. این امر بسیار مایه خوشحالی من است.        

نویسنده کتاب «باروت خیس» درباره میزان استفاده از عنصر تخیل در کتاب‌هایش گفت: ماجراهای سیاسی که در کتاب‌­هایم روایت می‌شوند بر اساس خطی واقعی است و اتفاقاتی که در خصوص زندگی شخصی آدم‌­های قصه است بر اساس الهام از زندگی اشخاصی‌ست که می‌شناسم. 
 
زهرا اسعد درباره نحوه دریافت اطلاعات برای نوشتن کتاب­‌هایش گفت: مطالعه، مطالعه، مطالعه، دیدن مستند، خواندن مطالب مرتبط، گفت‌وگو با افرادی که در این زمینه‌ها فعالیت می‌کنند. من سعی می‌کنم مطالبی را که عنوان می‌کنم، کاملاً مستند باشد تا اگر جایی برای شخصی سوال پیش آمد که فلان مطلب برچن اساس عنوان شده، او را به منبع مورد نظر ارجاع دهم.

زهرا اسعد بلنددوست در پایان افزود: افراد زیادی برای حفظ امنیت و آرامش این سرزمین در حال فعالیت هسند که از آنها ممنون هستیم. به دوستانی که به این ژانر علاقه دارند توصیه می‌کنم، کتاب‌های نیما اکبرخانی را دنبال کنند چون فوق‌العاده در این حیطه قوی عمل کردند. از مخاطبان می‌خواهم برای دریافت اطلاعاتشان صرفا به یک منبع بسنده نکنند. اگر می‌خواهند آزاداندیش باشند و آزادانه فکر کنند، فقط منابع خاص و جهت‌دار را نخوانند. بهتر است دو طرفه پیش بروند تا بتوانند درباره سرباز‌های سرزمین خودشان عادلانه‌تر و عاقلانه‌تر تصمیم بگیرند. این را با تمام وجود می‌گویم درگیر رسانه و بمباران رسانه‌ای نشوید. این خاک دلسوزی جز ما ندارد. پس یتیمش نکنیم.