به گزارش خبر گزاري كتاب ايران (ايبنا) اين فيلم كه در سال 1980 با اقتباس موفق "استنلي كوبريك" از داستان "استفن كينگ ساخته شد با استقبال بي نظير مخاطبان در گيشه و نظر مثبت منتقدان و علاقمندان سينما رو به رو گشت و اكنون به عنوان الگويي از سينماي وحشت شناخته مي شود.

استنلي كوبريك در سال1928 در محله منهتن نيويورك به دنيا آمد.او اولين فرزند خانواده ژاك كوبريك بود. هوش بالاي كوبريك به پدرش اجازه داد تا او را آن گونه كه مي خواهد بزرگ كند. او در 12 سالگي شطرنج آموخت و در 13 سالگي با عكاسي آشنا شد و در نوجواني با پيگيري كه داشت به عنوان خبرنگار و عكاس مجله "لوك" مشغول به كار شد.

دوران فيلمسازي كوبريك از سال 1951 به طور جدي آغاز شد. "آلن سینگر" دوست کوبریک او را تشویق کرد که یک فیلم مستند کوتاه برای شرکت March of Time بسازد. کوبریک موافقت کرد و با هزینهٔ شخصی فیلم «روز دعوا» را ساخت. اگرچه پخش‌کننده در همان سال کارش را تعطیل کرد، اما کوبریک توانست فیلم را به قیمت ۱۰۰ دلار به شرکت «آر. ک. او» بفروشد. کوبریک کار در مجله لوک را رها کرد و دومین مستند کوتاهش را با نام «کشیش پرنده» در همان سال و با سرمایه‌گذاری RKO ساخت. سومین فیلمش «ملوان»، اولین فیلم رنگی او به مدت ۳۰ دقیقه، تبلیغی برای «اتحادیهٔ جهانی ملوانان» بود. 

این فیلم‌ها همراه با چند فیلم کوتاه دیگر که اکنون باقی نمانده‌اند، تنها آثار او در ژانر(گونه) سینمای مستند بودند. او همچنین دستیار کارگردان یکی ازقسمت‌های برنامه تلویزیونی «اتوبوس همگانی» درباره زندگی آبراهام لینکلن بود.

«ترس و تمایل (علاقه)» در سال ۱۹۵۳ اولین فیلم داستانی کوبریک بود. ترس و تمایل، داستان گروهی سرباز بود که در جنگی خیالی پشت خطوط دشمن گیر افتاده بودند. در پایان آن‌ها درمی‌یافتند که تصویر دشمنان درواقع همان تصویر خودشان است .

 کوبریک و همسرش "توبا متز" تنها عوامل فیلم بودند و داستان را دوست کوبریک «هوارد ساکلر» نوشته بود که بعدها نویسنده موفقی شد. 

فیلم با برخورد خوبی مواجه شد،اما توفیق تجاری نیافت. بعدها وقتی کوبریک کارگردان مهمی شد آن را اثر یک تازه‌کار که باعث خجالت او است نامید و نگذاشت که در هیچ‌جا به عنوان آثار قبلی او نمایش داده شود. 

به هر حل بعد از ساخت فيلم هايي چون" اسپار تاكوس" و "لوليتا" كوبريك را به عنوان يك فيلمساز جدي مطرح شد.از ديگر فيلم هاي موفق او مي توان به " 2001 يك اوديسه فضايي" ، " غلاف تمام فلزي" ،پرتقال كوكي " و "چشمان تمام بسته" كه آخرين اثر او هم بود اشاره كرد.

اما فيلم "درخشش" را بايد شاهكار و بهترين اثر كوبريك تاكنون دانست. او پس از خواندن داستان استفان كينگ كه به شدت مورد علاقه اش قرار گرفته بود و با همكاري خود نويسنده شروع به نگارش فيلمنامه درخشش كرد .

 برداشت های مکرر کوبریک در حین این فیلم یکی از ضرب المثلهای صنعت فیلمسازی شده است. او ۱۲۷ مرتبه از شلی دووال برای یکی از سکانسهای فیلم فیلمبرداری کرد.

عصبیت شلی دووال در فیلم به خوبی مشهود است اسکاتمن کروترز به نقش آشپز سیاه پوست هتل مجبور شد ۴۰ بار صحنه درگیری با تبر را بازی کند و نهایتا دچار فروپاشی عصبی شد.

کوبریک سکانس خروج و فوران خون از درون آسانسور هتل "اورلووک" را تنها سه مرتبه تکرار کردو علت به سختی تکرار این صحنه بازمی گشت که هر بار آماده کردن آن ۹ ساعت طول می کشید! اما کوبریک پس از تماشای سکانس می گفت: "نه شبیه خون واقعی نشد".

نکته جالب در مورد این صحنه این بود که اداره سانسور انگلستان از وفور این همه خون در یک سکانس به تنگ آمده و درجه فیلم را فقط برای بزرگسالان اعلام نموده بود اما گویا کوبریک با زیرکی آنها را قانع کرد که این مایعی لزج خون نبوده بلکه فاضلاب است.

بازیگر نقش بچه فیلم تا ۱۲ سالگی نفهمید که در فیلمی ترسناک بازی کرده است. در صورتیکه در ۷ سالگی این نقش را بازی کرده بود. کوبریک حس مسئوولیت شدیدی در این خصوص احساس می‌کرد و بدین لحاظ این امر را از کودک هنرمند پنهان نگاه داشت. 

بازي بي نظير وديدني "جك نيكلسن" نيز از نكته هاي جذاب اين فيلم است. به اعتقاد بسياري از كارشناسان بهترين فيلم تمام عمر جك نيكلسن در اين فيلم بوده است.

"درخشش" قصه خشم است، خشمي كه اخلاق حيواني را وقع مي‌نهد و خاستگاهش چيزي نيست جز عقده، حقارتها و كاستيهاي شخصيتي يك انسان. او يك مسئله روانشناسانه را مطرح مي‌كند:

هتلي كه در فيلم مشاهده مي شود خيالي بوده وواقعيت نداشته است بلكه تمام نماهاي داخلي در استوديو ساخته وشبيه سازي شده اند.

كوبريك هميشه از اين نسخه راضي بود و در سال 1997 تدارك ساخت يك مجموعه تلويزيوني را بر اساس داستان كينگ مي ديد كه با مرگش به خواسته اش نرسيد.