ناتالی ساروت، نویسنده و نظریه پرداز روسی و یکی از پایه گذاران جنبش ادبی «رمان نو»، یکصد و هفت سال پیش در چنین روزی متولد شد.
جنبش «رمان نو» یکی از جنبشهای ادبی و هنری غرب، در رابطه با تحولات اجتماعی و سیاسی در اواخر دهه پنجاه در فرانسه شکل گرفت و نویسندگانی چون آلن ربگرییه، میشل بوتور، کلود سیمون و ناتالی ساروت همزمان به انتقاد از شیوههای بیان واقعگرایانه و کلاسیک در رمان پرداختند. «رمان نو» كه در ميان انگليسيزبانان بيشتر به ضد رمان شهرت دارد با انتقاد از عناصر سنتي روايت داستاني مانند شخصيت، حادثه و طرح بر آن بود تا با تاکيد بر لزوم تحول دايمي در ادبيات، گونهاي نو از روايت داستاني را ابداع و معرفي كند كه با اوضاع اجتماعي و زندگي جديد انسان همخواني بيشتري داشته باشد. ساروت در کتاب معتبر خود عصر بدگمانی ضمن انتقاد از رمان کلاسیک، سیر تحولات این ژانر ادبی را از دوره کافکا تا به امروز دنبال کرده است.
ساروت در کودکی همراه خانوادهاش به پاریس مهاجرت کرد. وی در جوانی به تحصیل در رشته حقوق پرداخت و به ادبیات قرن بیستم و نویسندگان چون ویرجینیا وولف علاقهمند شد.
این نویسنده در سه دانشگاه سوربن، آکسفورد و برلین،سه رشته حقوق، تاریخ و جامعه شناسی را ادامه داد، اما سرانجام به رشته حقوق بیشتر علاقه نشان داد و به عنوان یک وکیل شناخته شد.
ساروت اولین نوشته خود را در سن 32 سالگی منتشر کرد و پس از آن در طول عمر 99 ساله خود، 21 کتاب، شامل رمان، نمایشنامه و مجموعه مقاله به انتشار رساند.
وی تقریبا سرتاسر قرن بیستم را زندگی کرد و در سال 1999 در پاريس درگذشت.
نظر شما