به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، کتاب یاد شده داستان تاریخی از زندگی «داش آکل» با ذکر زمان و مکان وقایع مستند بر منابع مکتوب و روایت موجود شکل گرفته است.
در بخشی از متن پشت جلد می خوانیم: عیاری (ایاری) در تاریخ اجتماعی ایران پیشینهای بس کهن دارد. عیاری از پیش از اسلام تا قرن چهارم با معنا و مفهوم جوانمردی همراه بود. از آن پس با روی آوردن برخی از عیاران به فریبکاری و رفتارهای نامردمی، اصطلاح طرار در برابر عیار رواج یافت که بیشتر به معنای راهزنی و شبگردی بود. این گروه اجتماعی در فراز و نشیبهای تاریخ ایران در شهرها در تحولات اجتماعی نقش آفرین بودند. این نقش در ادواری کمرنگ و در دورههای دیگر پررنگ شد. نابسامانی در ساختار سیاسی و اجتماعی در دوره قاجار و به ویژه عهد ناصری، بیعرضگی والیان، ناامنی در شهرها، ارتباط لوطیان با کانونهای قدرت، نفوذ و قدرت آنها در محلات، انسجام گروهی و بیباکی و جسارتهای فردی لوطیان موجب قدرت گرفتن این گروه و نقش آنها در تحولات اجتماعی در این دوره شد. در شهرهای تهران، اصفهان، تبریز و شیراز این گروه در تحولات سیاسی، در ایجاد بلوا و حتی در انقلاب مشروطیت نقش مهمی ایفا کردند.
اصطلاح لوطی، اصطلاح جدیدی نبود، اما در دوره قاجار به افراد مختلفی گفته میشد. از لوطیان بزن بهادر تا لوطی عنترباز و خرس باز. در این میان به لحاظ خصوصیات شخصیتی، این افراد دارای دو شخصیت بارز و متفاوت بودند. لوطیانی که مانند عیاران گذشته دردشان درد مردم بود و لوطیانی که مانند طراران برای مردم دردآفرین بودند. لوطیان جوانمرد و لوطیان شرور و گاه افرادی بودند که هر دو ویژگی را داشتند.این یک داستان واقعی بر اساس منابع و روایات موجود است. شخصیتهای اندکی در این داستان در جهت روایت داستان وارد صحنه شدهاند که نامشان در تاریخ نیست اما میتوانست باشد. آنها را نیز میتوان واقعی دانست. مکتب دار، گزمه، فراش، نوچه، قهوه چی و …
مصطفی ندیم. دانشیار بازنشسته گروه تاریخ دانشگاه شیراز دارای دکتری تاریخ ایران (گرایش ایران باستان) از دانشگاه شهید بهشتی است که آثاری چون کوچه زنبورک خانه، نامه هایی از برازیلیا و جغرافیای تاریخی شیراز به رشته تحریر در آورده است.
به گزارش ایبنا؛ کتاب «داش آکل» (اکبر دایی محمد با قطع وزیری در ۱۹۲ صفحه مصور اول آذر ۱۴۰۴ توسط نشر سیوند منتشر شد.
نظر شما