سرویس استانهای خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) - شنو نوری: همزمانی کسب عنوان ملی توسط کتابخانه روستای «شهید ملا محمد ذبیحی» بیساران و دریافت نشان ترویج خواندن توسط هیرش کریمیان، تصویری روشن از آینده فرهنگی کردستان ارائه میدهد؛ آیندهای که در آن کتابخانهها، کتابداران، و ترویجگران جوان، در کنار هم یک جریان پایدار و رو به رشد را شکل دادهاند. کردستان این روزها فقط صاحب افتخارات ملی نیست؛ استانی است که دارد فرهنگ کتابخوانی را از دل جامعه بالا میبرد.
هیرش کریمیان، ۳۴ ساله و جوان فعال فرهنگی از مریوان، امسال توانست جایزه «همخوان – نشان ترویج خواندن (بخش فردی)» را به دست بیاورد؛ جایزهای که معمولاً به افرادی تعلق میگیرد که فعالیتشان نه وابسته به ساختار رسمی، بلکه برآمده از انگیزه، استمرار، خلاقیت و کار داوطلبانه است.
کریمیان که گزارشگر شهری رادیو مریوان است، سالهاست به صورت خودجوش میان کودکان، نوجوانان و خانوادهها کار میکند. فعالیتهای او از معرفی کتاب در فضای مجازی گرفته تا برنامههای مشاوره مطالعه، تحلیل کتابها، ترویج توسعه فردی با محوریت کتاب و همراهی با مردم در انتخاب کتاب مناسب؛ مجموعهای از کارهای کوچک اما اثرگذر است که او را به یکی از چهرههای جوان ترویج کتابخوانی تبدیل کرده است.
وقتی شهرستانها پیشتاز میشوند
در سالهای اخیر، بارها نام کتابخانهها و فعالان فرهنگی در شهرستانهای کردستان در سطح ملی شنیده شده است؛ از بانه و سقز تا کامیاران و مریوان. این بار نیز مریوان یکی از نمایندگان اصلی استان در صحنه ملی بود. سنندج که دو سال پیش «پایتخت کتاب ایران» شد، زیرساخت فرهنگی لازم برای این رشد را تقویت کرد و اکنون، جریان ترویج خواندن، از مرکز استان فراتر رفته و به روستاها و شهرهای مرزی رسیده است.
کریمیان از آن نسل تازه است که بیشتر از آنکه دنبال برنامههای رسمی باشد، کار را از دل محلهها و کتابخانههای کوچک شروع کرده؛ نسلی که نگاه تازهای به ترویج خواندن دارد و نتیجهاش همین است که جایزه ملی به یک فعالیت «فردی» در یک شهرستان مرزی رسیده است.
در همین راستا با هیرش کریمیان به گفتوگو نشستیم که حاصل آن را در ادامه میخوانید:
چطور وارد مسیر ترویج کتابخوانی شدید؟ جرقه اولیه از کجا بود؟
حدود ۱۵ سال است که مطالعه منظم و روزانه دارم و تقریباً هیچ روزی نبوده که کتاب نخوانم. همیشه بین ۱۰ صفحه و حتی بیشتر مطالعه روزانه داشتهام و از ابتدا کتاب را از اولویتهای اصلی زندگیام قرار دادم. وقتی تأثیر کتاب را در شخصیت و نگرشم دیدم، افزایش امید، کاهش ناامیدی، رشد خودارزیابی و تغییر نگاه به جهان؛ این سؤال در ذهنم شکل گرفت که چرا دیگران این تجربه را نداشته باشند؟ از همانجا بود که تصمیم گرفتم دیگران را هم با مطالعه آشنا کنم و نشان بدهم کتاب چطور میتواند زندگی را تغییر بدهد.
- در این مسیر، چه فعالیتهایی انجام دادهاید؟
در فضای مجازی، تحلیل و معرفی کتاب گذاشتم، برای مخاطبان برنامه مطالعه طراحی کردم و در زمینه توسعه فردی، برنامهریزی، تغییر عادتها و پیشرفت شخصی آنها را راهنمایی کردم. بهصورت رودررو نیز همیشه به دوستان و اطرافیان کتاب معرفی کردهام.
در رسانه ملی هم فعالیت داشتم؛ گزارشهایی درباره فعالان حوزه کتاب تهیه کردم، نمایشگاه کتاب را معرفی کردم و برای خرید کتاب و استفاده از تخفیفها مردم را تشویق کردم. همیشه تلاش کردهام کتاب را از «سرگرمی ساده» به «ابزار تغییر زندگی» تبدیل کنم و این نگاه را به دیگران منتقل کنم.
سختترین بخش این مسیر چه بوده است؟
سختترین بخش مسیر این بوده که بسیاری از مردم کتابخواندن را جدی نمیگیرند. هنوز نگاه سطحی به کتاب وجود دارد، درحالیکه نتایج مطالعه شاید امروز دیده نشود، اما یک سال بعد، دو سال بعد، خودش را در زندگی نشان میدهد. برای من سخت است وقتی میبینم جامعه اثر مطالعه را دستکم میگیرد، اما همین چالش باعث شده با انگیزه بیشتری مردم را به سمت کتاب بکشانم. میدانم که اثر مطالعه آرام اما عمیق است.
کار با مردم مریوان و فعالیت در این شهر چه ویژگیای دارد؟
مریوان شهری با فرهنگ، اصالت و ظرفیتهای بالا است. مردم با مسائل فرهنگی احساس نزدیکی و مسئولیت دارند و به همین دلیل تأثیر برنامههای فرهنگی در جامعه مریوان همیشه بیشتر بوده است. پتانسیل رشد کتابخوانی در مریوان بالاست و من همیشه باور داشتهام که این شهر میتواند یکی از پایگاههای جدی ترویج خواندن باشد.
در لحظه دریافت جایزه چه احساسی داشتید؟
احساسی فوقالعاده و وصفنشدنی. احساس کردم سالها تلاشم بیثمر نبوده و دیده شده است. خوشحال شدم که کشور برای کتابخوانی اهمیت قائل است و رئیسجمهور به این حوزه توجه دارد. این جایزه برای من تأیید یک مسیر بود، نه نقطه پایان.
گام بعدی شما چیست؟
میخواهم بیشتر رشد کنم و الگوی بهتری در ترویج کتابخوانی باشم. هدفم این است که مثل گذشته اما گستردهتر، روی زندگی دیگران تأثیر بگذارم و همچنان با ترویج مطالعه، مسیر آگاهی و رشد را ادامه دهم.
کردستان این روزها فقط به عنوان استانی با فعالیت گسترده کتابخانهای شناخته نمیشود؛ بلکه سرزمین ترویجگران خواندن است؛ جایی که فعالیتهای کوچک اما مداوم، راه خود را تا صحنه ملی باز کردهاند.
نظر شما