سرویس فرهنگ و نشر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، «مامان مگه نگفتی امروز دوشنبهست… پس چرا نمیاد؟». صدای خشخش دمپاییهایش هرچند دقیقه یکبار در راهروی بخش شنیده میشود. علی ۹ ساله است، به دستش انژیوکت وصل کردهاند، با پایه سِرُم این طرف و آن طرف میرود، با چشمهایی پُرشوق، هر چند دقیقه یکبار از اتاق به بیرون سرک میکشد. چشمش دنبال چیزی است که هنوز به بخش آنها نرسیده: ترالی کتاب!
هفته قبل جلد اول یکی از مجموعه داستانهای مورد علاقهاش را گرفته بود. حالا منتظر جلد دوم است. نه برای اینکه فقط ادامه داستان را بخواند؛ برای اینکه در آن دنیای خیالی، چند ساعت از درد و دارو و تزریق جدا شود و قهرمان قصهاش بشود.
ترالی کتاب، یکی از دوستداشتنیترین اتفاقهای بیمارستان فوق تخصصی «محک» است. یک چرخ دستی، ساده اما پُر از رنگ و قصه و شادی که هر دوشنبه با کمک داوطلبان و روانشناسان، وارد بخشهای بیمارستان میشود و بچهها با دیدنش، چشمهایشان برق میزند.
داخل این ترالی، پُر از کتابهایی است که با دقت و وسواس از سوی کارشناسان روانشناسی انتخاب شدهاند. کتابهایی که مناسب سن، روحیه و حال و روز بچههاست. بچهها آزادند تا از بینشان انتخاب کنند. کتابهایی که امانت داده نمیشود؛ بلکه به بچهها هدیه داده میشود؛ چون با توجه به شرایط خاص درمانی و بهداشتی، هر کتاب مختص یک کودک است.
اما دنیای کتاب در محک فقط محدود به ترالی نیست. بعضی از کتابها، دیجیتال در اختیار کودکان و خانوادههایشان قرار میگیرد. حتی کتابهای صوتی هم در دسترس هستند، تا کودکانی که توانایی خواندن ندارند، با گوش دادن به قصهها آرام بگیرند.
ترالی کتاب، فقط یک اقدام فرهنگی نیست؛ بخشی از فرایند رواندرمانی و حمایت روحی از کودکان مبتلا به سرطان و خانوادههایشان است. وقتی یک کودک در دل درمانهای دشوار، با شنیدن اسم شخصیت محبوبش لبخند میزند، یعنی این ترالی کار خودش را کرده.
ناشران کودک و نوجوان، ناشران آموزشی و حتی تولیدکنندگان اپلیکیشنهای کتاب صوتی، میتوانند در این مسیر همراه محک باشند. آنها با ارسال کتاب، اعطای دسترسی رایگان یا معرفی آثارشان به گروه روانشناسی محک میتوانند کمک کنند تا دنیای قصهها به دست بچههایی برسد که بیشتر از هر کسی به امید نیاز دارند. چرا؟ چون شاید یک جلد کتاب، یک جمله ساده و یک داستان کوتاه، بتواند گذراندن یک روز سخت را برای یک کودک مبتلا به سرطان آسانتر کند.
نظر شما