میثم امیری مولف کتاب «تقویم تاریک»، از انگیزه‌اش برای نوشتن کتابی درباره جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: علت نوشتن کتاب «تقویم تاریک» این بود که می‌خواستم نشان دهم، دلِ همه ما برای ایران می‌تپد و باید کاری کنیم که همه ایرانیان در خدمت ایران باشند و خود را به شکلی مؤثر عضو این مجموعه بزرگ بدانند. هر موشکی که به خاک ایران می‌خورد، مانند زخمی بود که به تنم وارد می‌شد. سعی کردم در برابر چنین وضعیتی بی‌تفاوت نباشم. حماسه‌های این جنگ را کتمان نمی‌کنم، اما غم این جنگ را غم تلخ و زشتی می‌دانم. در کنار این زخم عمیق، بی‌تفاوتی جهان در برابر این اقدام وحشیانه بیشتر روحم را کدر می‌کرد.

او افزود: بنظرم روایت سریع از جنگ ۱۲ روزه لازم است؛ به شرطی که بارقه‌هایی از ادبیات را با خود همراه داشته باشد. یعنی جستارهای آنی که با روایت منتقل شود و چراغ راه تحلیل‌هایی باشد که جز در گذر زمان شکل نمی‌گیرد. تلاش داشتم که همه آن وقایع جنگ را که ممکن است کسی نخواهد نقلش کند، روایت کنم. کل کار نوعی وقایع‌نگاری غیررسمی است، اما سعی کردم این وقایع را در دل روابط میان شخصیت‌ها نقل کنم. خودم که دوباره به کتاب نگاه می‌کنم، می‌بینم هنوز می‌توانم مخاطبش باشم. ممکن است با خودشیفتگی به متنم نگاه کنم. ولی فکر می‌کنم روایت این جنگ هنوز لازم است؛ چون هنوز از آن دوره تناوب عبور نکرده‌ایم. فقط کمی فازمان تغییر کرده است. اسرائیل بیشتر منتظر است تا ببیند تنش‌های اساسی اداره کشور به کجا می‌رسد؛ به همین خاطر دارد صبر می‌کند.

مولف کتاب «تقویم تاریک»، با اشاره به جنگ تکنولوژیک در حمله اسرائیل به ایران تصریح کرد: جنگ ۱۲ روزه اسرائیل علیه ایران، بسیار جنگ بسته‌ای بود. اسرائیل سیستم بسیار سخت‌گیرانه و بسته‌ای دارد و عملاً نمی‌توانیم بفهمیم این گروه تبهکار چه می‌کند. چیزی از جنگ نمی‌دانیم و فعلاً هم نخواهیم دانست. جنگ‌های قبلی را بسیاری از مردم عادی می‌توانستند با چشم خود ببینند، اما اینجا از این خبرها نیست. همه‌چیز به خاطر پیشرفت‌های تکنولوژیک از حواس ما دور نگه داشته شده است.

امیری ادامه داد: من سعی کردم چیزهای زیادی بدانم. با برخی هم صحبت کرده‌ام. اما آنها همه دانسته‌هایشان را به من نگفتند و بخش زیادی از آنچه گفتند قابل انتقال نبود. با یک افسر نظامی صحبت کردم؛ بی‌نظیر صحبت کرد. اما هشتاد درصد گفته‌هایش را نمی‌توانستم نقل کنم. فقط می‌توانم بگویم وضعیت ما از نظر امنیتی در مقایسه با ۳ تیر (روز پایان جنگ) تا الآن زیاد تغییر نکرده است. در کتاب «تقویم تاریک» هدفم وقایع‌نگاری بود و یک هشدار: ایرانی‌ها را برای ایران نگه دارید. این کشور را باید ایرانی‌ها نگه دارند. باید قدرتی را وسط بیاوریم که نتوانند با موشک آن را از بین ببرند. بخشی از این قدرت هنوز وجود دارد. باید سرمایهٔ اجتماعی را توسعه بدهیم.