به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در مشهد، طیبه تقیپور در سلسلهجلسات کتابخوانی «عصرانههای نوآوری» کارخانه نوآوری مشهد، با بازخوانی و نقد کتاب پرطرفدار «چرا تا به حال کسی اینها را به من نگفته بود؟» اثر جولی اسمیت، به بررسی عمیق مفاهیم کلیدی همچون شکست، پذیرش خود و ناکافی بودن پرداخت و با تاکید بر اهمیت شناخت احساسات در زمان شکست، بیان کرد: ما باید بدانیم در زمان شکست چه احساسی داریم. چیزی که در آن لحظه حس میکنیم اغلب ناکافیبودن و ناکامی است. این احساسات اجتنابناپذیرند، اما نحوه برخورد ما با آنها تعیینکننده مسیر پیش رو خواهد بود. درواقع مسیر آینده شما از دل همین شکست و نحوره برخورد ما میگذرد.
این استاد دانشگاه در ادامه، به نکته محوری کتاب، یعنی شفقتورزی به خود در زمانِ مواجهه با شکست اشاره کرد و افزود: اینکه فرد چگونه بتواند در پروسه شکستناکامی، با خودش شفقتورزی کند، مسئلهای است که نیاز به بحث و بررسی دارد. خودشفقتورزی به معنای پذیرش انسانیت خود با تمام نقصها و اشتباهات است. به جای سرزنش و انتقاد از خود، باید با مهربانی و درک به خودمان نگاه کنیم. این موضوع، با الهام از دیدگاههای دکتر اسمیت در کتاب، به عنوان ابزاری قدرتمند برای تابآوری و رشد فردی است.
خود شفقتورزی
تقیپور سپس با طرح پرسشی چالشی، حاضران را به مشارکت در بحث دعوت کرد اون با طرح این سوال که «چگونه در زمان شکست خودشفقتورزی میکنید؟» گفت: دوش گرفتن، قهوه خوردن، پیادهروی، سفر، گوش دادن به موسیقی آرامشبخش، صحبت با یک دوست صمیمی، مدیتیشن و… راههای خوبی هستند، هر فرد باید روشهای مخصوص به خود را برای آرام کردن و حمایت از خود در زمانهای سخت پیدا کند. این روشها، میتوانند به مثابه لنگرگاههایی عمل کنند که در طوفانهای زندگی، به ما کمک میکنند تا تعادل خود را حفظ کنیم.
وی افزود: با نگاهی به محتوای کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را به من نگفته بود؟»، میتوان دریافت که شفقت به خود فراتر از صرفاً تسکین دادن درد است. اسمیت معتقد است که شفقت به خود، کلیدی برای بهبود سلامت روان، افزایش تابآوری و دستیابی به اهداف است. او در کتاب خود، تمرینهای عملی متعددی را برای تقویت این مهارت ارائه میدهد.
این روانشناس با اشاره به «توجه آگاهانه» که در این کتاب به عنوان راهکاری برای خودشفقتورزی مطرح شده، گفت: باید گاهی کاملاً در لحظه حال حضور داشته باشیم و افکار و احساسات مان را بدون قضاوت نگاه کنیم، از سویی رفتار کردن با خود با مهربانی، درک و پذیرش در زمانهای سخت راهکار بسیار خوبِ دیگری است.
ضرورت پذیرش
تقیپور در بخش پایانی سخنان خود، با اشاره به ضرورت پذیرش، گفت: پذیرش باعث می شود عزت نفس و اعتماد به نفس ما بالا می رود. پذیرش خود به معنای تایید بی قید و شرط خودمان است، با تمام نقاط قوت و ضعف. وقتی خودمان را بپذیریم، راحتتر میتوانیم با چالشها روبرو شویم و به اهداف خود دست یابیم. او در ادامه، با ذکر راهکارهایی عملی برای ارتقای عزت نفس گفت: شناسایی نقاط قوت و تمرکز بر آنها، تعیین اهداف واقعبینانه و تلاش برای دستیابی به آنها، مراقبت از سلامت جسمی و روانی، قطع ارتباط با افراد و موقعیتهای سمی، بخشیدن خود و دیگران برخی راهکارها برای ارتقا اعتماد به نفس ما هستند.
به گزارش ایبنا؛ سلسله جلسات «عصرانههای نوآوری» با محوریت کتاب «چرا تا به حال کسی اینها را به من نگفته بود؟» هر هفته دوشنبهها برگزار میشود و فرصتی ارزشمند برای تبادلنظر، خودشناسی و تقویت مهارتهای فردی است.
نظرات