به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در گرگان، کتاب نقش داوری در دیوان بینالمللی در حل و فصل حقوقی و اختلافات بینالمللی نوشته عادله بندور در ۱۱۰ صفحه به همت انتشارات یاقوت سرخ روانه بازار نشر شد.
در این کتاب میخوانیم: حقوقدانان در تعریف مفهوم داوری، آن را «ارجاع اختلاف به شخص ثالث منتخب طرفین» دانستهاند که طی آن، اختلاف از طریق صدور رأی داوری پس از رسیدگی به ادعاهای مطرحشده از سوی طرفین، حلوفصل میشود.
در واقع، داوری شیوهای است که هدف آن رفع اختلافات میان دو یا چند شخص است. این فرآیند توسط یک یا چند داور انجام میپذیرد که اختیارات خود را از یک قرارداد خصوصی کسب میکنند و رأی خود را بر اساس همان قرارداد صادر میکنند، بدون آنکه دولت وظیفهای را به آنان محول کرده باشد.
تعریف دیگری که از داوری ارائهشده، عبارت است از: «حلوفصل اختلافات بین طرفین توسط یک یا چند فرد غیر قاضی، بدون رعایت تشریفات رسمی دادرسی».
همچنین از جمله تفاوتهای داوری داخلی و بینالمللی میتوان به جایگزینی رسیدگی قضایی اشاره کرد. یعنی در داوری داخلی، این روش میتواند جایگزین رسیدگیهای قضایی در دادگاهها باشد، حالآنکه در دعاوی بینالمللی، داوری بینالمللی شیوهای منحصربهفرد برای حلوفصل اختلافات تجاری بینالمللی محسوب میشود.
علت این امر آن است که اساس داوری بر ترازی طرفین استوار بوده و در حال حاضر هیچ مرجع یا دادگاه باصلاحیت عامی وجود ندارد که داوری را جایگزین آن نمایند.
قوانین حاکم نیز تفاوت دیگر به قوانین حاکم بر فرآیند داوری مربوط میشود. بر اساس مقررات حقوق ایران، داوری داخلی عمدتاً تابع قانون آیین دادرسی مدنی است، درحالیکه داوری بینالمللی مشمول قانون داوری تجاری بینالمللی است.
همچنین در مواردی که یکطرف داوری خارجی و طرف دیگر دولت ایران یا یکنهاد دولتی باشد، تحت شرایط خاص، تصویب مجلس شورای اسلامی نیز ضرورت دارد.
درمجموع این اثر درصدد پاسخگویی به دو سؤال اساسی است. اینکه روشهای ارجاع پرونده به داوری در دیوان چگونه است و جایگاه دیوان دائمی داوری بینالمللی لاهه چیست؟
نظر شما