جمعه ۷ شهریور ۱۴۰۴ - ۰۹:۰۰
روایت تراژیک ادیت وارتون از  زنان طبقه کارگر

ادیت وارتون در رمان کوتاه «خواهران بانر» قصه‌ای تلخ و مسحورکننده از عشق‌های ناکام، فداکاری‌های دردناک و رؤیاهایی می‌سازد که زیر بار فقر و واقعیت خرد می‌شوند؛ روایتی که مانند خاری در قلب می‌نشیند.

سرویس ادبیات خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) – مرضیه نگهبان مروی: داستان «خواهران بانر»، نوشته ادیت وارتون، رمان‌نویس برجسته آمریکایی، یکی از آثار کمتر شناخته‌شده اوست که در سال ۱۹۱۶ منتشر شد. این داستان کوتاه، که گاهی به‌عنوان یک رمان کوتاه نیز در نظر گرفته می‌شود، به زندگی دو خواهر به نام‌های آن آلایزا و اِوِلینا بانر می‌پردازد که در محله‌ای فقیرنشین در نیویورک اواخر قرن نوزدهم زندگی می‌کنند.

وارتون با قلم تیزبین و واقع‌گرایانه‌اش، تصویری عمیق و تأثیرگذار از زندگی روزمره، محدودیت‌های اجتماعی، و مبارزات زنان در یک جامعه طبقاتی ارائه می‌دهد. این داستان، برخلاف آثار مشهورتر وارتون مانند «عصر بی‌گناهی» یا «خانه شادی»، کمتر به طبقات بالای جامعه می‌پردازد و بیشتر بر زندگی طبقه کارگر و چالش‌های آن تمرکز دارد.

خلاصه داستان

داستان در محله‌ای فقیرنشین در نیویورک رخ می‌دهد؛ جایی که آن آلایزا و اِوِلینا بانر، دو خواهر مجرد، مغازه کوچکی برای فروش اقلام خیاطی و لباس‌های دست‌دوز اداره می‌کنند. آن آلایزا، خواهر بزرگ‌تر، شخصیتی محتاط، سخت‌کوش و مسئولیت‌پذیر دارد و بار اصلی تأمین معاش بر دوش اوست. اِوِلینا، جوان‌تر و رؤیایی‌تر، در پی زیبایی و فرار از یکنواختی زندگی روزمره است.

این دو خواهر زندگی ساده و محقری دارند، اما با وجود فقر، رابطه‌ای صمیمی و حمایت‌گرانه دارند. مغازه کوچکشان تنها منبع درآمد ناچیز آن‌هاست و زندگی‌شان در روال تکراری و بدون تغییر می‌گذرد تا زمانی که یک اتفاق کوچک، مسیر زندگی‌شان را دگرگون می‌کند.

داستان با ورود یک ساعت‌ساز آلمانی به نام هرمان رامی به زندگی خواهران آغاز می‌شود؛ مردی مرموز و گوشه‌گیر که به نظر می‌رسد گذشته‌ای پیچیده دارد. او زمانی وارد زندگی دو خواهر می‌شود که آن آلایزا برای اولینا یک ساعت ارزان‌قیمت می‌خرد. هر دو خواهر به‌تدریج به رامی علاقه‌مند می‌شوند، اما اِوِلینا، با روحیه رمانتیک خود، بیشتر تحت تأثیر او قرار می‌گیرد.

رامی در ابتدا به هر دو خواهر توجه نشان می‌دهد اما سرانجام از آن آلایزا خواستگاری می‌کند. آن آلایزا اما به‌خاطر خواهرش پا پس می‌کشد. این انتخاب، یکی از نقاط عطف داستان است که عمق احساسات آن آلایزا و تضاد درونی او را نشان می‌دهد. پس از ازدواج، اِوِلینا با رامی به شهر دیگری می‌رود، و ارتباط بین دو خواهر کم‌رنگ می‌شود. آن آلایزا به‌تنهایی به اداره مغازه ادامه می‌دهد، اما با مشکلات مالی و عاطفی دست‌وپنجه نرم می‌کند. تنهایی او در این بخش از داستان، به‌خوبی حس انزوا و ازخودگذشتگی‌اش را منتقل می‌کند.

در بخش‌های بعدی، مشخص می‌شود که زندگی اِوِلینا با رامی آن‌طور که او انتظار داشت، پیش نرفته است. رامی مردی غیرقابل‌اعتماد و معتاد به مواد مخدر است که اِوِلینا را در فقر و بدبختی رها می‌کند. اِوِلینا، بیمار و شکسته، به نیویورک و نزد آنا آلایزا بازمی‌گردد. در این زمان، آن آلایزا نیز در وضعیت مالی و روحی بدی قرار دارد، اما با این حال از خواهرش مراقبت می‌کند.

داستان با فرجامی تلخ و تراژیک به پایان می‌رسد. اِوِلینا در اثر بیماری و فقر می‌میرد، و آن آلایزا تنها و درمانده باقی می‌ماند، اما همچنان به مبارزه برای بقا ادامه می‌دهد. این پایان، تلخی واقعیت‌های زندگی طبقه کارگر و شکنندگی امید را به تصویر می‌کشد.

روایت تراژیک ادیت وارتون از  زنان طبقه کارگر

شخصیت‌پردازی ماهرانه

یکی از وجوه شاخص رمان «خواهران بانر» شخصیت‌پردازی ماهرانه آن و توانایی ادیت وارتون در خلق شخصیت‌های پیچیده است. آن آلایزا، شخصیت اصلی این داستان که به‌عنوان ستون فقرات زندگی مشترک با اِوِلینا عمل می‌کند، زنی فداکار، عمل‌گرا و وظیفه‌شناس است که مسئولیت اداره مغازه و تأمین مخارج زندگی را بر عهده دارد. آن آلایزا نماد استقامت و ازخودگذشتگی است، اما احساسات سرکوب‌شده و آرزوهای برآورده‌نشده‌اش او را به شخصیتی پیچیده تبدیل می‌کند. علاقه او به رامی و تصمیمش برای کنار گذاشتن این احساس به خاطر اِوِلینا، عمق عشق و وفاداری او را نشان می‌دهد. با این حال، این فداکاری در نهایت به تنهایی و رنج او منجر می‌شود، و وارتون از طریق او نشان می‌دهد که چگونه فداکاری‌های بزرگ می‌توانند به بهایی سنگین تمام شوند.

از سوی دیگر اِوِلینا بانر، خواهر آن آلایزا، در نقطه مقابل او قرار دارد. او شخصیتی رمانتیک و خیال‌پرداز دارد که می‌خواهد از زندگی یکنواخت و فقیرانه خود فرار کند و رامی را به‌عنوان راه نجاتی برای تحقق رؤیاهایش می‌بیند. ناپختگی و ساده‌لوحی او باعث می‌شود واقعیت‌های تلخ زندگی با رامی را نبیند. اِوِلینا پس از ازدواج با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌شود که او را از زنی جوان و امیدوار به فردی شکسته و بیمار تبدیل می‌کند. مرگ او در پایان داستان، نتیجه انتخاب‌های نادرست و محدودیت‌های اجتماعی‌ای است که زنان در آن دوره با آن مواجه بودند. وارتون از اِوِلینا برای نشان دادن شکنندگی رؤیاها در برابر واقعیت استفاده می‌کند.

هرمان رامی در رمان «خواهران بانر» شخصیتی مرموز و پیچیده است که به‌عنوان کاتالیزور تغییرات در زندگی خواهران عمل می‌کند. او در ابتدا جذاب و مهربان به نظر می‌آید، اما به‌تدریج مشخص می‌شود که فردی غیرقابل‌اعتماد و خودخواه است. اعتیاد او به مواد مخدر و بی‌مسئولیتی‌اش زندگی اِوِلینا را نابود می‌کند. رامی نمادی از امیدهای کاذب و فریبندگی ظاهری است که می‌تواند زندگی افراد ساده‌دل را به تباهی بکشاند. وارتون با خلق این شخصیت، به نقد انتخاب‌های عجولانه و تأثیر افراد سمی بر زندگی دیگران می‌پردازد.

مضامین اصلی رمان «خواهران بانر»

۱. محدودیت‌های اجتماعی و جنسیتی: وارتون در «خواهران بانر» به بررسی محدودیت‌هایی می‌پردازد که زنان طبقه کارگر در اواخر قرن نوزدهم با آن مواجه بودند. آن آلایزا و اِوِلینا به دلیل جنسیت و موقعیت اجتماعی‌شان، گزینه‌های محدودی برای بهبود زندگی خود دارند. آن‌ها محکوم به زندگی‌ای هستند که در آن ازدواج یا کار سخت تنها راه‌های بقا هستند. وارتون با ظرافت نشان می‌دهد که چگونه این محدودیت‌ها می‌توانند آرزوها و زندگی افراد را نابود کنند.

۲. فداکاری و روابط خانوادگی: رابطه بین آن آلایزا و اِوِلینا هسته عاطفی داستان است. فداکاری آن آلایزا برای خوشبختی اِوِلینا، حتی به قیمت سرکوب احساسات خودش، نشان‌دهنده عمق پیوند بین این دو خواهر است. با این حال، این فداکاری در نهایت به نتیجه‌ای تراژیک منجر می‌شود، که پیچیدگی‌های روابط انسانی را نشان می‌دهد.

۳. فقر و مبارزه برای بقا: داستان به‌خوبی زندگی فقیرانه طبقه کارگر را به تصویر می‌کشد. مغازه کوچک خواهران، که منبع درآمد آن‌هاست، به‌سختی می‌تواند نیازهای اولیه آن‌ها را تأمین کند. وارتون با جزئیات دقیق، سختی‌های زندگی روزمره و تأثیر آن بر روحیه و امید افراد را نشان می‌دهد.

۴. رؤیاها در برابر واقعیت: اِوِلینا نماینده افرادی است که در جستجوی رؤیاها و فرار از واقعیت‌های تلخ هستند. اما وارتون با تلخی نشان می‌دهد که این رؤیاها اغلب به ناامیدی و شکست منجر می‌شوند، به‌ویژه برای کسانی که در موقعیت‌های اجتماعی ضعیف قرار دارند.

سبک نگارش ادیت وارتون در رمان «خواهران بانر»

وارتون در «خواهران بانر» از سبک رئالیستی استفاده می‌کند که با جزئیات دقیق و توصیفات زنده از محیط و شخصیت‌ها همراه است. او فضای محله فقیرنشین نیویورک و زندگی روزمره خواهران را چنان به تصویر می‌کشد که خواننده سختی‌ها و محدودیت‌های زندگی آن‌ها را احساس می‌کند. زبان وارتون ساده اما تأثیرگذار است، و او از طنز تلخ و کنایه برای نقد جامعه و محدودیت‌های آن بهره می‌برد. روایت سوم‌شخص به او امکان می‌دهد به عمق احساسات و افکار شخصیت‌ها نفوذ کند، و در عین حال فاصله‌ای انتقادی برای مشاهده تراژدی زندگی آن‌ها حفظ کند. جزئیات کوچک، مانند توصیف مغازه خیاطی یا ساعت قدیمی رامی، به داستان عمق و اصالت می‌بخشد.

اهمیت ادبی رمان «خواهران بانر»

«خواهران بانر» اثری است که قدرت وارتون در به تصویر کشیدن زندگی‌های معمولی و کاوش در عمق این زندگی‌ها را نشان می‌دهد. این داستان، با تمرکز بر طبقه کارگر، از آثار دیگر وارتون متمایز است و نگاهی بی‌رحمانه اما همدلانه به زندگی زنانی ارائه می‌دهد که در حاشیه جامعه قرار دارند. وارتون با این اثر، به نقد ساختارهای اجتماعی‌ای می‌پردازد که افراد را به دام محدودیت و ناامیدی می‌اندازند. این داستان، اگرچه کمتر از «عصر بی‌گناهی» یا «خانه شادی» شناخته شده است، به همان اندازه درخشان و تأثیرگذار است و جایگاه ویژه‌ای در آثار وارتون دارد.

رمان کوتاه «خواهران بانر» با ترجمه پدیده الماسی در نشر برج منتشر شده است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

پربازدیدترین

تازه‌ها

پربازدیدها