به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از لیت هاب، گروهی از نویسندگان سرشناس در نامه‌ای سرگشاده خطاب به ناشران بزرگ آمریکایی از جمله پنگوئن رندوم هاوس، هارپرکالینز، سایمون اند شوستر، هچت و مک‌میلان خواستار موضع‌گیری جدی در برابر استفاده از هوش مصنوعی در تولید آثار ادبی شدند. این نویسندگان هشدار داده‌اند که جایگزینی هنر انسانی با تولیدات ماشینی، تهدیدی برای اصالت ادبیات، حقوق نویسندگان، و آینده نشر است.

به پنگوئن رندوم هاوس، هارپرکالینز، سایمون اند شوستر، گروه کتاب هچت، مک‌میلان و تمامی ناشران آمریکا:

ما در آستانه یک پرتگاه ایستاده‌ایم.
در ساده‌ترین شکل، کار ما به عنوان هنرمند، پاسخ به تجربه انسانی است. اما هنری که خلق می‌کنیم یک کالا نیز هست، و جهان ما به دنبال چیزهایی سریع، ارزان و در لحظه است. ما به‌سوی آینده‌ای در حال حرکت هستیم که در آن رمان‌ها، زندگینامه‌ها، اشعار و خاطرات ما که ثبت‌هایی از تجربه انسانی هستند، توسط مدل‌های هوش مصنوعی نوشته می‌شوند، مدل‌هایی که ذاتاً نمی‌توانند انسان بودن را درک کنند. نه می‌دانند خون‌ریزی یعنی چه، نه گرسنگی، و نه عشق.

هوش مصنوعی شاید ظاهر درک انسانیت را داشته باشد، اما حقیقت این است که فقط یک انسان می‌تواند با انسان دیگر سخن بگوید و او را بفهمد. هر بار که دستوری به یک مدل هوش مصنوعی داده می‌شود، زبانی که آن ماشین استفاده می‌کند، تا حدی از طریق ترکیب هنری ساخته شده که ما، نویسندگان این نامه، عمر خود را صرف ساختنش کرده‌ایم. بدون رضایت ما، بدون پرداختی، حتی بدون یک اشاره به نام‌مان، از آن استفاده شده است.

ما در نوشتن‌هایمان از زندگی خود بهره گرفتیم: مرگ والدین‌مان، تولد فرزندان‌مان، هر عشق و خیالی که زیسته‌ایم یا ساخته‌ایم. داستان‌هایی از شجاعت و خباثت انسان. این داستان‌ها از ما دزدیده شدند و برای آموزش ماشین‌هایی به کار رفتند که اگر حرص کورکورانه سرمایه‌داری پیروز شود، به‌زودی کتاب‌هایی را تولید خواهند کرد که در کتابفروشی‌هایمان دیده می‌شوند. آیا هدف نهایی این است که ما کاملاً حذف شویم تا آنان که در بالای هرم سرمایه‌داری هستند، حتی بیشتر از قبل از کار ما سود ببرند؟ به‌جای پرداخت بخشی از درآمد به نویسندگان، فردی دیگر پول می‌گیرد برای فناوری‌ای که بر پایه کار بدون دستمزد ما ساخته شده است.

متن‌هایی که هوش مصنوعی تولید می‌کند، سطحی به نظر می‌رسند چون واقعاً سطحی هستند. ساده‌اند چون تولیدشان ساده است. و این دقیقاً هدف اصلی است.
هوش مصنوعی ابزاری قدرتمند است و باقی خواهد ماند، و می‌تواند مزایای واقعی برای جامعه داشته باشد—اما جایگزینی هنر و هنرمند یکی از آن مزایا نیست.

سوداگران هوش مصنوعی، آثار ما را از ما و حتی از ناشران‌مان دزدیده‌اند. ویراستاران، طراحان، تبلیغ‌گران و ناشرانی که کتاب‌های ما را با دقت و عشق توسعه دادند نیز در معرض خطر هستند. این یعنی خود نشر کتاب به عنوان یک هنر مشارکتی—هنری انسانی در هر مرحله—در خطر است. گویندگان کتاب‌های صوتی که با صدای‌شان جان به داستان‌های ما بخشیدند، همین حالا نیز جای خود را به تقلیدهای ماشینی و ارزان داده‌اند. و از همه بدتر، استفاده از هوش مصنوعی آثار مخرب زیست‌محیطی دارد: مصرف بالای انرژی و آب آشامیدنی. قدم بعدی چیست؟

ما از ناشران خود می‌خواهیم که با ما همراه شوند. تعهد دهند که هرگز کتابی که توسط ماشین خلق شده، منتشر نخواهند کرد. تعهد دهند که جای کارکنان انسانی خود را با ابزار هوش مصنوعی عوض نمی‌کنند و شغل‌های آنان را به نقش ناظران عملکرد ماشین‌ها تقلیل نمی‌دهند.

ما از ناشران می‌خواهیم به صورت علنی این موارد را تعهد دهند:

• ما هرگز کتاب‌هایی که با استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی ساخته شده‌اند منتشر نخواهیم کرد.
• ما نویسندگان جعلی برای تبلیغ کتاب‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی اختراع نمی‌کنیم یا به نویسندگان اجازه نمی‌دهیم با نام مستعار کتاب‌هایی را که با کمک هوش مصنوعی تولید شده، منتشر کنند.
• ما از ابزارهای هوش مصنوعی که بر پایه کار دزدیده‌شده هنرمندان ساخته شده‌اند، در طراحی کتاب‌ها استفاده نمی‌کنیم.
• هیچ یک از کارکنان خود را به طور کامل یا جزئی با ابزارهای هوش مصنوعی جایگزین نخواهیم کرد.
• موقعیت شغلی جدیدی ایجاد نخواهیم کرد که نظارت بر تولید نوشتار یا هنر با استفاده از هوش مصنوعی باشد.
• شرح شغلی کارمندان فعلی را بازنویسی نمی‌کنیم تا آن‌ها را به ناظران هوش مصنوعی تبدیل کنیم (مثلاً ویراستاران به ویراستاران باقی می‌مانند، نه ناظران و اصلاح‌کنندگان خروجی هوش مصنوعی).
• در تمام شرایط، تنها از گویندگان انسانی برای تولید کتاب‌های صوتی استفاده خواهیم کرد، نه گویندگان ماشینی که از صدای دزدیده‌شده ساخته شده‌اند.