به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در مشهد، حامد مهراد در هفتاد و چهارمین جلسه از انجمن ادبی سیاوش راستین که با مشارکت ناحیه ۴ آموزش و پرورش در سالن کانون رشد این ناحیه برگزار شد و به تجلیل و قدردانی از یک عمر تلاش محمدتقی ابراهیمی‌نیا در عرصه هنر و فرهنگ اختصاص داشت، گفت: در فرهنگ ایرانی، خوشنویسی و شعر دو جلوه از یک حقیقت‌اند یکی تجلی زیبایی در کلام، و دیگری ظهور آن زیبایی در تصویر. شعر، با واژگان، جان را می‌نوازد و خوشنویسی، با خط، آن نوا را در چشم می‌نشاند.
این شاهنامه پژوه بیان کرد: هر خطی، حامل یک معناست و هر معنا، در دل خویش کلامی از ادبیات را نهفته دارد. از دیوان حافظ و مثنوی معنوی گرفته تا رباعیات خیام و غزلیات سعدی، هرجا که شعر اوج گرفته، خوشنویسی نیز بال گشوده تا آن اوج را به تصویر کشد.
این استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: خوشنویسی در فرهنگ ایرانی، زبان خاموش عشق به کلام است. کلامی که گاه با مرکب جاری می‌شود و گاه در سکوت تابلو، با بیننده نجوا می‌کند. بی‌جهت نیست که بزرگ‌ترین خوشنویسان، عاشقان شعر و ادب بوده‌اند و ادیبان بزرگ، شیفته خطی که کلامشان را به حیات بصری رسانده است.
خوشنویسی و شعر دو جلوه از یک حقیقت
مهراد ادامه داد: خوشنویسی، تنها یک نگارش زیبا نیست تجلی چشم‌نواز اندیشه‌ای است که پیش از آن در بطن کلمات شکل گرفته است. پیوند خوشنویسی با شعر، ادبیات پیوند صورت و معناست. آن‌جا که شاعر می‌سراید، خوشنویس با دستان خویش آن را جان می‌بخشد.
هرگاه کلمه‌ای از دهان شاعری بیرون می‌آید، گویی بر لوحی از دل نقش می‌بندد و خوشنویس، آن واژه‌های جان‌دار را با مرکب و قلم به حیات دوباره می‌رساند.
مهراد، تاریخ فرهنگ ایرانی را سرشار است از تلاقی شعر و خط دانست و اظهار کرد: دیوان حافظ و مثنوی مولانا، نه تنها با زبان، که با خط نستعلیق، شکسته‌نستعلیق یا نسخ زیبا شده‌اند. انگار که خط، خضوعی است در برابر معنا و معنا، سکوتی است که در خط به صدا درمی‌آید. ارج نهادن به یک عمر آفرینش هنری، نه تنها وظیفه‌ای فرهنگی بلکه ضرورتی انسانی است. محمد تقی‌نیا، با سال‌ها تلاش صبورانه و عاشقانه در مسیر اعتلای خوشنویسی، تنها به خوشنویسی نپرداخت بلکه فرهنگی را زنده نگاه داشته است.
در بخش دیگری از این رویداد محمدرضا سرسالاری گفت: محمدتقی ابراهیمی‌نیا، تحصیل‌کرده حقوق است، او معلم بسیار خوبی است و در دانشگاه‌های مختلف در کشورهای همسایه مشغول تدریس است.
ابراهیمی نیا تاریخ شفاهی شعر خراسان است
وی افزود: ابراهیمی‌نیا از سال ۱۳۵۰ انجمن خوشنویسان خراسان و بسیاری از شهرها را پایه‌گذاری کرد و این هنر را تا الان دنبال کرد. او شاگردان بسیاری دارد، اغلب هنرمندان و خوشنویسان مشهد با واسطه و بی‌واسطه از شاگردان او هستند.
این روزنامه‌نگار و مدرس شاهنامه بیان کرد: ابراهیمی‌نیا با توجه به اینکه سال‌هاست در انجمن‌های شعر مشهد مورد وثوق و اعتماد هنرمندان بوده است و از سویی حافظه بسیار خوبی دارد، با انتخاب‌های خوبی که همیشه داشته، اشعار قرائت شده از شاعران را خطاطی کرده و می‌کند لذا می‌توان گفت او تاریخ شفاهی شعر خراسان است که این بسیار حائز اهمیت است. ما نظیر او را بسیار کم داریم.
وی گفت: او حافظه رجال و انجمن‌های مشهد است. در کنار اینها باید گفت شخصیت او دارای متانت و وقار و ادب خاصی است.
تقدیر از بزرگان فرهنگ باید وظیفه مستمر مدیران فرهنگی باشد!
موسس انجمن سیاوش راستین ابراز کرد: تقدیر از بزرگان فرهنگ و هنر نباید به مناسبت‌های خاص محدود شود، بلکه باید وظیفه مستمر مدیران فرهنگی شهر باشد که با حمایت و پاسداشت تلاش‌های ارزنده هنرمندان، انگیزه و روح تازه‌ای به بدنه فرهنگی جامعه تزریق کنند.
این شاعر سرشناس خراسانی گفت: مشهد و استان خراسان مهد هنرمندان بزرگ در عرصه‌های گوناگون است و هر کدام از این چهره‌ها گنجینه‌ای ارزشمند برای فرهنگ این سرزمین به شمار می‌آیند. برگزاری چنین رویدادهایی فرصتی است برای یادآوری جایگاه والای این بزرگان و الگوسازی برای نسل جوان.
وی افزود: انجمن سیاوش راستین، تقدیر و تشکر از بزرگان ادبیات و فرهنگ و هنر را همیشه در دستور کار دارد و این رویداد یک برنامه خودجوش بود که با استقبال بسیار خوب دوست‌داران ادب و فرهنگ همراه بود.
این رویداد با موسیقی، شاهنامه‌خوانی و شعرخوانی شاعرانی از نیشابور، تربت‌حیدریه و مشهدمقدس همراه بود. همچنین پخش کلیپ‌هایی از زندگی شخصی محمدتقی ابراهیمی‌نیا زینت‌بخش این رویداد بود.
در پایان هم از طرف انجمن سیاوش راستین، سردیسی از محمدتقی ابراهیمی‌نیا، خوشنویس سرشناس خراسانی که توسط هنرمند جوان کهنسال تهیه شده بود به این خوشنویس پیشکسوت خراسانی تقدیم شد.
نظر شما