سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): حامد قصری با اشاره به انتخاب سوژه سینمای آزاد برای کتاب «سینما هشت» اظهار کرد: ۲۰ سال پیش تصمیم گرفتم روی تاریخ معاصر اصفهان که کمتر به آن پرداخته شده، کار کنم و در همین بررسیها به دفتر مطالعات فرهنگی اصفهان، سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان و سینما هشت اصفهان رسیدم.
وی ادامه داد: در این بین در دانشگاه اصفهان نیز جلساتی در مورد سینما آزاد برپا بود و از همان زمان به بحث سینما آزاد علاقهمندتر شدم و تلاش کردم با فعالان این عرصه ارتباط برقرار کنم اما تعدادی از آنها فوت شده بودند اما مثلاً داود زندیان را در نروژ پیدا کردم و چهار ساعت با او مصاحبه انجام دادم.
قصری عنوان کرد: برخی از آنها مهجورتر و در تهران، اصفهان، پاریس و … مشغول زندگی بودند از جمله مینا سیامکی. اکبر خواجویی (کارگردان پدرسالار) هم از کسانی بود که در این حوزه فعال بود و آن زمان با تمام آنها مصاحبه میکردم.
وی بیان کرد: حاصل این مصاحبهها و گشتن به دنبال فعالان سینما آزاد که دوران اوج خود را در دهه ۵۰ تجربه کرده بودند، به «سینما هشت» رسید.
این فیلمساز جوان اصفهانی با اشاره به مفهوم سینما آزاد در ایران اظهار کرد: مفهوم سینمای آزاد از اواخر دهه ۵۰ میلادی شکل گرفت و در موج نوی سینمای خارج از کشور تاثیر گذاشت و بعد از شکلگیری این سینما در دنیا، افرادی همچون فریدون رهنما (شاعر، سینماگر و پژوهشگر)، برادران نصیری و … سینما آزاد را در ایران بنیان گذاشتند.
رونمایی از کتاب سینمایی با حضور بزرگان سینما آزاد
قصری با اشاره به تاریخچه خوب دانشگاه اصفهان عنوان کرد: سینما آزاد با حضور دانشجویان خوبی که در دانشگاه اصفهان جذب شدند، پا گرفت و من نیز سعی کردم تمامی سینماگران آزاد را دور هم جمع کنم و زمانی که کتاب «سینما هشت» منتشر شد، با حضور ابراهیم حقیقی، امیرحسین سیادتی، ناصر غلامرضایی و دیگر بزرگان و سرمنشأهای سینما آزاد مراسم رونمایی برگزار کردیم.
وی همچنین در مورد فعالیتهای خود به عنوان سینماگر آزاد افزود: من معتقدم بودم با یک دوربین معمولی سوپر هشت هم میتوان کار را شروع کرد. سینماگران بسیاری با دستان خالی کارهای بکری انجام دادند و از آنجا همواره اول انسانها و بعد شهرها برایم مهم بودند، میخواستم شهرم اصفهان و انسانهای فرهنگی آن را ثبت کنم و احساس میکنم هم دوربین و هم کتابم این افراد را ثبت کردند و شاید اگر کتاب «سینما هشت» نبود، اندیشههای آنها از بین میرفت.
این مدرس دانشگاه تصریح کرد: سینما آزاد مثل هر رویداد دیگری دستخوش اتفاقاتی شد. زمانی هرکس در شهر خود فعالیت میکرد و در حالی که در دهه ۵۰ کارهای بسیار حرفهای در سینما آزاد انجام میشد و حتی جشنواره برای آن وجود داشت و در خارج از کشور نیز کارهای سینماگران آزاد بسیار دیده میشد، در اواخر دهه ۵۰، سینمای آزاد به یکباره تمام شد.
قصری با بیان اینکه امیدوارم دوباره به روزهای اوج سینما آزاد برگردیم، عنوان کرد: به نظر من دغدغه فعالان آن زمان، صرفاً فیلمسازی نبود، بسیاری از آنها شاگردان بزرگان ادبیات بودند. بخشی از بچهها از طبقه بالای جامعه بودند و مخاطب سینمای آزاد اصفهان نیز مخاطب خاص بود.
«سینما هشت»؛ صدای نسل سینما آزاد
وی ادامه داد: در اصفهان نیز برخی اعتقاد داشتند که هنر برای هنر و برخی هم معتقد بودند که هنر برای سیاست است و من با کتابم توانستم صدای نسل سینما آزاد باشم.
قصری با تاکید بر اینکه اثر هنری باید اول با زمان خودش سنجیده شود و بعد، با وسع هنرمند، افزود: وقتی بچههای سینما آزاد دور هم جمع میشدند تا فیلم بسازند و کار کنند، هر کدام مسئولیت یک کار را در اثر بر عهده میگرفت و این مسئولیتها به شکل دورهای در کار بچهها میچرخید و چرخه کمکرسانی به یکدیگر ادامه داشت و در کنار آن، آموزش درون گروهی اتفاق میافتاد و این دقیقاً همان چیزی است که امروز کمتر در دانشکدههای هنر و انجمن سینمای جوان به آن توجه دارند در حالی که جسارت و نترس بودن و اهل مطالعه بودن در بچههای دهه ۵۰ به شدت وجود داشت. آنها ریسک میکردند و سینما را عاشقانه دوست داشتند.
وی ادامه داد: اگر لازم بود شبانه درس میخوانند و حتی جسارت بلیط فروشی هم داشتند و تلاش میکردند در کنار مخاطب خاص، مخاطب عام هم برای دیدن کارهای آنها بیاید.
این سینماگر جوان تصریح کرد: اگر بخواهیم سینما آزاد به دوران اوج خود بازگردد، این روحیات باید دوباره در بین سینماگران آزاد زنده شود.
وی در بخش دیگری از سخنان خود در مورد بزرگان و نامآوران سینما آزاد بیان کرد: ناصر غلامرضایی، برادران عیاری، حسن بنی هاشمی، پرویز حسنپور، ابراهیم حقیقی، اکبر خواجویی، رضا مهیمن، محمدعلی میاندار، زاون قوکاسیان و … از بزرگان سینما آزاد بودند و امیدوارم با تلاش سینماگران آزاد به ویژه در استان اصفهان، شاهد اوج گرفتن سینما آزاد باشیم.
نظر شما