به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) نعمت الله فاضلی عضو هیئت علمی‌پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی مطالعه کتاب کتاب «جامعه شناسی به مثابه فرم هنری» را به خوانندگان ایبنا توصیه کرد و نوشت: دوستان نازنین و فرهیخته ایران دوست و وطن خواه و دغدغه مندم خواندن و ترویج کتاب «جامعه شناسی به مثابه فرم هنری» را جدی بگیرید. این کتاب بنیانی روش شناختی و فلسفی را روشن می‌کند که کتاب‌هایی مثل «شازده حمام» و دانشمندانی مثل پایلی یزدی بر آن استوار شده اند. یقین دارم این سنخ دانشمندان ادبیات را امتداد علم می‌دانند.

بحران معرفتی عظیمی در ایران داریم، بحران شکاف بزرگ علم و هنر و ادبیات. امثال پاپلی یزدی که جغرافیدان و دانشمند باشند و با بینش علمی، اثر ادبی خلق کنند، اندک شمارند. مشکل ما کمبود استعداد نیست، فقدان بینش است، بینشی که امکان تلفیق علم و هنر و ادبیات را فراهم کند.

ما دانشگاهیان برای آگاه و متحول کردن جامعه چاره ای جز تلفیق علم و ادبیات نداریم. نیزبت به ما می‌آموزد چگونه نظریه پردازان بزرگ، «سبک» و «چشم انداز ادبی» داشتند. نیزبت تاریخ علم و تاریخ هنر و ادبیات را با تیزبینی و دقت می‌کاود و نشان می‌دهد اشترکات و همسخنی‌ها و هم افزایی‌های میان نقاشی، موسیقی، رمان با جامعه شناسی و فلسفه موجب تغییرات سیاسی و اجتماعی بزرگ در جوامع معاصر شده اند.

ما در ایران امروز محتاج شناخت اشتراکات علم، علوم انسانی با هنرها و ادبیات هستیم. ما دانشگاهیان برای نجات ایران باید کاری کنیم، با علم و دانش مان را فراگیر سازیم، باید با جامعه و عامه اهل فکر سخن بگوییم. نیزبت راه این کار را به ما نشان می‌دهد. می‌دانید چه چیز شگفت انگیزی را نیزبت در این کتاب کشف می‌کند؟ اینکه بینش ادبی و هنری دانشمندان بیش از روش و روش شناسی در خلاقیت و اکتشافات شان نقش داشته و دارد. بینش ادبی فقط فرم و زبان دانشمندان را بهتر و جذاب تر نمی‌کند، بل ذهن آن‌ها خلاق و چشم آن‌ها را بینا و استعداد آن‌ها را شکوفا می‌کند.

«جامعه شناسی به مثابه فرم هنری» شکاف بزرگ علم، علوم انسانی و هنرها و ادبیات را پر می‌کند. نیزبت نشان می‌دهد این کار برای هنرمندان و رمان خوان‌ها و رمان نویسان، نقاشان و موسیقیدان‌ها و علاقه مندان به موسیقی هم مفید و ضروری است.

یکدیگر را تشویق و دعوت کنیم به خواندن و گفتگو درباره «جامعه شناسی به مثابه فرم هنری». این کار را کنشگری برای توسعه ایران بدانیم. مساله‌های جدی علمی، مساله‌های انسانی و جوامع انسانی اند. کمک کنیم نسل‌های امروزی دانشگاهی زیبایی شناسانه و هنری بیندیشند و هنرمندان و رمان نویسان هم علمی‌نگاه کنند. کمک کنیم علم و هنر را آشتی دهیم و این شکاف لعنتی میان آن دو را برداریم.

و مهم تر، یادمان باشد ناچاریم کتاب بخوانیم. کتاب را ترویج کنیم. آنها که می‌توانند، بضاعتی دارند، کتاب بخرند، خواندن را ترویج کنند، حتی اگر خودشان توان و مجال خواندن ندارند.