خوب به این عکس دقت کنید، لحظاتی بعد از انفجار مین در فکه.
.jpg)
آقا مرتضی رو زمین افتاده و دستشو گرفته رو سرش، موج انفجار، شوک و صدای مهیبش، درد وحشتناک متلاشی شدن پا، خونریزی و هزار چیز دیگه که به طور طبیعی در این حال باید ذهن و روان مجروح رو اشغال کنه.
در همین حالات (حالا قبل از انتقال آقا مرتضی به آمبولانس یا بعدش، اما در حالی که هنوز ایشون از دنیا نرفته بودند) یکی از همراهان به گمان حاج اصغر بختیاری از شهید می پرسه زنده‌ای؟
و مرتضی بی درنگ میگه:
نه هنوز ...
و تو مپندار که می شود متظاهرانه و به نرخ روز برای خوشامد مدیر نوشت که
«پندار ما این است که شهدا رفته اند و ما مانده ایم، اما واقعیت این است که ما رفته ایم و شهدا مانده اند»
و در لحظات شهادت، این چنین دقیق و حاضر جواب زنده بودن را به معنای حقیقی اش استفاده کرد و گفت نه هنوز! (چه اینکه هنوز شهید نشده‌ام)
سید، به که چه مصداق تامی برای تا «شهید نباشی شهید نمی شوی» بودی...
شفاعت کن ما قبرستان نشینان عادات سخیفه را ...
نظر شما