به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)؛ آهنگسازی که امروزه آن را می­‌شناسیم را مدیون به آهنگسازان دهه 18 میلادی هستیم و یکی از اسطوره­‌های آن موتسارت بود. در سال 1756 کودکی به نام ولفگانگ آمادئوس موتسارت به دنیا اومد که از کودکی غرق در موسیقی بود. او در 5 سالگی آهنگسازی را شروع کرد و در 7 سالگی اولین سمفونی و در 12 سالگی اولین اپرای خود را نوشت، موتسارت عمر طولانی­‌ای نداشت اما در عمر کوتاه 35 ساله خود بیش از 600 قطعه نوشت که هر کدام همچون کلاس درسی برای موسیقی‌دان‌­های عصر امروز است. درباره علت مرگ او اطلاعات چندانی موجود نیست ولی فرضیه­‌هایی مبنی بر مسمومیت با جیوه مطرح است که در فیلم «آمادئوس» هم به آن اشاره شد. موتسارت در زمان حیات علاقه زیادی به نوشتن داشت و به افراد زیادی نامه می‌فرستاد. هانس مرسمان به انتخاب، تعدادی از این نامه­‌ها را درون کتاب خود با نام «نامه‌­های ولفگانگ آمادئوس موتسارت» چاپ کرده است که در مقدمه این کتاب گفته: «از زمان انتشار نامه‌­های موتسارت با ترجمه انگلیسی لیدی والاس در سال 1865، چاپ جدیدی از این نامه‌­ها صورت نگرفته بود. ترجمه حاضر و انتخاب نامه­‌ها به دست هانس مرسمان محسنات ویژه­‌ای دارد و در این کار، وی تا آنجا که ممکن بوده سعی کرده است انتخاب و ترتیب نامه‌‌ها شکل جالبی داشته باشد. این انتخاب به گونه‌­ای است که تمامی زندگی موتسارت از دوران کودکی تا مرگش را در بر می‌­گیرد؛ بیشتر نامه‌­هایی است که موتسارت به پدر، خواهر و همسرش نوشته است. با اضافه کردن نامه‌­هایی که پدرش به او نوشته است، داستان زندگی او برای خواننده آشکارتر و ملموس‌­تر می‌شود.
میخائیل کلی، خواننده ایرلندی اپرا که در زمان موتسارت شهرت بسیاری داشت، شکل ظاهری این موسیقی‌دان را چنین توصیف می­‌کند: قد او کوتاه و صورتش لاغر و رنگ‌­پریده بود. موهای درهم‌ ­ریخته­‌اش او را شبیه آدم­‌های بی سروپا نشان می‌­داد. با اینکه پدر و مادرش زیبا بودند، موتسارت فقط در دوران کودکی زیبا بود. در سال­های بعد، او هیچ منظری از زیبایی دروان کودکی نداشت؛ با این همه قیافه‌اش دلنشین می­‌نمود. ظاهر محکمش شخصیت خاص او را نشان می­‌داد، ولی این ظاهر هیچ نشانی ازنبوغ ذاتی او نداشت. چشم‌­های درشت و بیرون­‌زده‌­اش بیشتر حالت نزاری داشت تا چشمانی درخشان و پرهیجان. ابروانش آلمانی و مژگانش بلند و پرپشت بود... سرش نسبت به جثه‌­اش بسیار بزرگ بود، ولی دست و پایش تناسب دقیقی داشتند. حرکت راحت و طبیعی و زیبای انگشت­‌های کوچکش روی پیانو بسیار خوش­‌منظر بود و قدرتی داشت که گاهی موجب تعجب بود و چشم‌­ها را به خود جلب می‌­کرد.»

گفتنی است در سال 1401 انتشارات علمی و فرهنگی این کتاب را با ترجمه محسن الهامیان در 382 صفحه و به قیمت 70.000 تومان چاپ کرد.