علیرضا خانجان، زبانشناس و مترجم تاکید دارد، فارسی معیار تفاوتی اساسی با اغلب زبانهای کهن دیگر از جمله لاتین و یونانی دارد و آن مصون بودن از تغییرات گفتاری و نوشتاری محسوس در گذر زمان است.
وی ادامه داد: از نظر زبانشناسی هیچ یک از زبانها بر یکدیگر برتری علمی ندارند. شش هزار گونه زبانی در جهان داریم که در برآورده کردن نیازهای ارتباطی و انتقال پیام که رسالت اصلی آنهاست هیچ مزیتی برهم ندارند.
این مترجم رسمی زبان انگلیسی با اشاره به اینکه زبان معیار نوشتاری و رسمی که در کشور ما تدریس میشود، همواره از حمایتهای سیاسی برخوردار بوده و توانسته گسترش یابد، افزود: حتی حکومتهای ترکزبان و حکومت عثمانی که در محدوده ایران نبوده نیز فارسی را زبان رسمی خود قرار دادند و در شبه قاره هند نیز این زبان گسترش و رواج مطلوبی داشته است. این زبان معیار فارسی نسبت به زبانهای رقیب خود توانسته با برخورداری از حمایت سیاسی رشد بیشتری پیدا کند و از حمایت فرهنگی نیز برخوردار شود.
این زبانشناس با بیان اینکه دلیل حمایت حکومتها از زبان فارسی، تاثیر زبان بر ایجاد وحدت ملی بوده است، گفت: زبان معیار فارسی نسبت به زبان کلاسیک لاتین و یونانی یک تفاوت ویژه دارد؛ به گونهای که شاهنامه را که متعلق به حدود هزار سال پیش است، میتوان خواند و درک کرد؛ اما خواندن و ارتباط گرفتن یک انگلیسیزبان با متن انگلیسی 300 سال قبل ناممکن است.
وی ادامه داد: زبان فارسی ثبات خود را از 1200 سال پیش حفظ کرده و حمایتهای سیاسی، حساسیت در حفظ گونه نوشتاری و برنامهها و سیاستهای حکومتها این مزیت را به فارسی داده که امروز بتوانیم اسناد هزار سال پیش را درک کنیم.
خانجان در پایان با اشاره به اینکه کتابی را درباره سنت ترجمه در ایران در دست تالیف دارد، گفت: هدف من از تالیف این اثر نشان دادن ظرفیتهای مغفولمانده ترجمه در گذشته ادبی ماست که سابقهای 2500 ساله دارد و متاسفانه به آن پرداخته نشده است.
نظر شما