در مورد این عکس از کتاب Misr باید گفت: عکاس فرانسوی دنیس دایلو این عکس را در یک عروسی در قاهره در سال 1998 گرفت. تا آن زمان، او شش سال بود که با وسواس از مصر دیدن کرده بود. دقت او در مورد قاهره با یک رابطه عاشقانه شروع شد. هنگامی که در یک گل فروشی در پاریس کار می‌کرد، دایلو با مرد جوان مصری به نام شریف آشنا شد و در نهایت به دنبال او به کشورش بازگشت. دایلو هم از رابطه عاشقانه‌اش با شریف و هم از مکان و مردمی که با آنها روبرو می‌شد خو‌ش‌حال بود. شریف یک فرد درونگرا بود، اما او و دایلو با هم محله به محله قاهره را کاوش کردند، دایلو از افرادی که ملاقات می‌کردند، عکس پرتره می‌گرفت و شریف به عنوان دستیار او کار می‌کرد. در ابتدا، دایلو به سختی با عکس‌های سیاه‌و سفید ارتباط می‌گرفت، اما در نهایت، همانطور که او در مقدمه‌ای بر یک کتاب جدید از تصاویر مصری خود می‌گوید، «رنگ خود را تحمیل کرد».
گرچه رابطه او با شریف به پایان رسید، اما دایلو به زندگی در قاهره ادامه داد و در طی 30 سال مجموعه‌های مختلفی از تصاویر را ساخت: از مادران محجبه و پسران بدنساز آنها تا خانواده‌های جوانانی که در قیام بهار عربی در سال 2011 به شهادت رسیدند.
شواهد افول سیاسی و زیست محیطی کشور مصر در دهه اخیر نیز در عکس‌های او خودنمایی می‌کند. قاهره‌ای که همچنان پژواک هزار و یک شب را اما با حاشیه‌ای از واقعیت مدرن در خود داشت. او در این کتاب توصیف می‌کند که هدف او فراتر رفتن از «افسانه‌ی عجیب‌گرایی» بود که رولان بارت در اسطوره‌ها توصیف کرد.
این تصویر شاید چالش آن جاه‌طلبی را نشان دهد. دوربین دایلو به سمت فانوس‌ها و چراغ‌های رنگی و ملیله‌های جشن عروسی کشیده می‌شود، اما گروه را در حین اجرا نیز به تصویر می‌کشد. گویی از پشت صحنه عکس می‌گیرد.
نظر شما