میثم رشیدی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) با بیان اینکه هرکدام از جوایز ادبی در دنیا،‌ رسالت و هدف مشخصی را برای خود انتخاب می‌کنند، عنوان کرد: معرفی نویسندگان خلاق و آثار شاخص به جامعه از مهمترین رسالت‌های برگزاری جوایز ادبی است.

این نویسنده با بیان اینکه جوایز ادبی در ایران انواع مختلفی دارند و همه به دنبال معرفی آثار شاخص هستند، افزود: در عین حال گاهی این جوایز ادبی مسیرهایی را انتخاب می‌کنند که به معرفی و شناسایی آثار درخور و برجسته منجر نمی‌شود. انتخاب هیات علمی و داوران از جمله مسائل مهم در جوایز ادبی است که در آن باید دقت‌های مضاعفی به خرج داد. در عین حال متاسفانه در کشورمان برخی از جوایز بر اساس انتخاب داوران متناسب با گعده‌های محفلی پیش می‌روند که به همین نسبت، کیفیت آن جوایز کم می‌شود و حتی در گذر زمان از بین می‌روند.

رشیدی با اشاره به اینکه پرفروش نشدن آثار برگزیده جوایز ادبی کشورمان به عوامل متنوع و مختلفی بستگی دارد، گفت: مهمتر از همه‌ی عوامل موجود، عدم پیوست رسانه‌ای برای جوایز ادبی در ایران است. به فرض انتخاب شایسته و علمی در جوایز ادبی، این آثار باید به نحو مطلوبی در رسانه‌ها برای مردم تبیین شوند و برنامه‌های مختلفی درباره آنها و ناظر به آن جایزه ادبی برگزار شود؛ اما غالبا آثار برگزیده از یاد می‌روند و دبیرخانه جایزه،‌ کار را تا نزدیک به جایزه سال یا دوره بعد تعطیل می‌کند.

وی با اشاره به اینکه اولین عامل مهم در پرفروش شدن آثار برگزیده در جوایز ادبی، انتخاب درست آنهاست، عنوان کرد: هر جایزه ادبی در طول سال‌های برگزاری برای خود اعتباری کسب می‌کند و همین اعتبار، موجب فروش بالای آثار انتخابی در دوره‌های بعدی می‌شود.

این نویسنده و روزنامه‌نگار با بیان اینکه پس از انتخاب درست، پیوست رسانه‌ای آثار در فروش آنها موثر است، گفت: کتاب‌های برگزیده و حتی نامزدهای جوایز ادبی باید تا دوره بعد، نقد، بررسی و معرفی شوند و خط جایزه ادبی تا دوره بعد در رسانه‌ها و محافل ادبی ادامه پیدا کند. در این روند، حضور و همکاری نویسندگان و ناشران نیز مهم است. برخی ناشران حتی روی جلد کتاب‌های برگزیده خود، در چاپ بعد، این موفقیت را گوشزد و یادآوری نمی‌کنند.