خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)- محمود فاضلی بیرجندی: کلیله و دمنه از گنجینه‌های فرهنگ دنیاست. فردوسی در شاهنامه گزارش کرده که این کتاب به روزگار انوشیروان ساسانی از هند به ایران آورده و بر دست برزویه طبیب، پارسی شد. از پی آن و در دیگرگونی‌هایی که بر ما و سرزمین ما گذشت این کتاب هم مانند هزاران کتاب دیگر نابود شد. بعدها ابن مقفع این کتاب را تازی کرد و به نام دو شخصیت یکی از داستان‌هایش «کلیله و دمنه» نامید. یک بار رودکی آن را به شعر پارسی درآورد. تا نصرالله منشی دیوان بهرام شاه غزنوی، باز آن را پارسی کرد و همین نسخه به دست ما رسیده. بدیهی است در هر یک از این گردش‌ها به تازی یا پارسی چیزهایی از کتاب کم یا زیاد شده. گفتنی آن که اصل کتاب را که به سنسکریت بوده در دسترس نداشته‌ایم.

کنون می‌خواهم با سربلندی به دوستان گرامی آگاهی دهم که کلیله و دمنه با نام اصلی آن «کرتکه و دمنکه» از پس هزاران سال به سرزمین زبان پارسی رسیده است و زودا که به همت نشر لاهیتا از چاپ بیرون آید. 

این گردانیده پرارج و باشکوه که از مفاخر زبان فارسی روزگار ماست از پی بیست سال کوشش استاد فریدون فضیلت از سنسکریت به فارسی درآمده و پس استاد بهمن حمیدی هم بیست سالی از عمر را بر سر نگارش پارسی آن گذاشته‌اند. گردانیده‌ای که به دست آمده پارسی روانی است دور از گره‌های زبانی. من که چندین پاره از این گردانیده را خوانده یا از زبان استاد حمیدی شنیده‌ام هر بار از خواندن و شنیدنش به وجد آمده‌ام. 

دوستداران زبان و فرهنگ پارسی آگاه باشند که تا کتاب از چاپ بیرون آید هر چند نسخه را که بخواهند زودتر خریداری کنند. بیگمان هر کس این گردانیده را نداشته باشد دریغی بزرگ خواهد خورد. 

من حتی برای کتاب‌های خود نیز تبلیغ و‌ هیجانسازی نکرده‌ام. این آگاهی را از سر مهر و شوق به فرهنگ و زبان پارسی به شما دادم.