شهره احدیت در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، اظهار کرد: مراسم اختتامیه نخستین جایزه ادبی «لیلی» خیلی خوب و آبرومند برگزار شد و به نظرم تنها مراسمی بود که در چند سال اخیر همه چیز به جا بود و زمان‌بندی درستی داشت و نه مخاطب را خسته ‌کرد و نه ریخت‌وپاش‌های معمول را داشت؛ از این رو به تکین حمزه‌لو و لیلا زارع تبریک می‌گویم. کاری که این دو عزیز انجام دادند کار بسیار بزرگی بود.
 
این نویسنده با اشاره به داوری مرحله نهایی این جایزه گفت: داوری مرحله نخست جایزه ادبی «لیلی» از سوی افراد دیگری انجام شده بود و من به همراه دو داور دیگر تنها 10 اثر نهایی را بررسی کردیم. واقعیت این است که این ژانری نیست که من طرفدار آن باشم و آن را بخوانم؛ اما با خواندن همین 10 کتاب لحظه‌های خیلی خوبی را تجربه کردم و به این نتیجه رسیدم که اگر این ادبیات پرفروش است و اگر می‌تواند مخاطب را جذب کند پس باید منتقدان‌ در کنارش باشند و ایرادات را رفع کنند.
 
وی ادامه داد: با خواندن این 10 کتاب احساس کردم که باید بیشتر بخوانم تا با این تفکرات بیشتر آشنا شوم. به نظرم اثر زهرا اسماعیل‌زاده که نفر اول شد، با اختلاف زیادی از سایر کتاب‌ها بهتر بود؛ چراکه نگاه خاصی داشت و انگار با امید می‌خواست بگوید که اوضاع بهتر خواهد شد. من شخصیت‌های این کتاب و نوع نگاه به سوژه را خیلی دوست داشتم و از طرفی نثر خیلی خوبی هم داشت. البته حرفم این نیست که بقیه چنین ویژگی نداشتند اما این کتاب واقعا بهتر بود.

داور نخستین دوره جایزه ادبی «لیلی» با اشاره به کیفیت آثار داوری شده گفت: این ژانر یک المان‌های خاصی دارد که در طول کار آدم با آن آشنا می‌شود. یک عاشقانگی خاصی در کار است. البته همه کارها یک ایراداتی داشت که من منکر آنها نیستم. یک جاهایی منطق روایت به هم نمی‌خورد و به اصطلاح چفت و بست نداشت. در همه کارها نه اما در یکی دو اثر نثر هم ایراد داشت.
 
وی ادامه داد: در گذشته خیلی اتفاق می‌افتاد که نویسندگان این آثار و کسانی هم که این کتاب‌ها را می‌خواندند به مردم‌پسند (عامه‌پسند) بودن آن اشاره‌ای نمی‌کردند. من قبل از این‌ها شاید خودم هم یک گاردی در مقابل این جریان داشتم. اجازه دهید یک خاطره تعریف کنم. زمانی دخترم شروع به خواندن کتاب‌های فهیمه رحیمی کرد و در همین زمان چند تن از دوستان به من نهیب زدند که اجازه نده دخترت این کتاب‌ها را بخواند. من کاری که انجام دادم این بود که همراه با او شروع به خواندن کردم؛ دخترم کم‌کم از این آثار فاصله گرفت و شروع به خواندن آثار نویسندگانی مثل نادر ابراهیمی و محمود دولت‌آبادی کرد و رفته‌رفته همه چیز تغییر کرد.
 
احدیت در توضیح نگاه نامناسب به نویسندگان و آثار مردم‌پسند اظهار کرد:‌ به نظرم اگر این گاردی که در برابر این داستان‌ها وجود دارد نباشد، همه چیز سر جای خودش قرار می‌گیرد. یعنی جوان و نوجوان ما اگر دوست دارد این داستان‌ها را بخواند هیچ ایرادی ندارد و حتی اگر در سن بالا هم علاقه به این کتاب‌ها دارد، بخواند؛ چراکه نه. خیلی هم خوب که در سن و سال بالا داستان عاشقانه می‌خواند و لذت می‌برد.

وی ادامه داد:‌ یکی از آرزوهای من این است که یک داستان عاشقانه بنویسم؛ اما آن حس را ندارم. من همیشه می‌گویم که سیمین بهبهانی تاج سر من است؛ چون تا آخرین لحظه توانست شعر عاشقانه بنویسد و این کم هنری نیست. من معتقدم که با این تشکل با این جایزه، با این جمع و گروه شاهد یک جهش فوق‌العاده خواهیم بود و مطمئنا داستان عام‌پسند ما سال به سال پیشرفت خواهد کرد.
 
داور نخستین دوره جایزه ادبی «لیلی» در تشریح تاثیر آثار مردم‌پسند اظهار کرد:‌ واقعیتی که من به چشم دیدم این است که خیلی از آدم‌ها با این کتاب‌ها شروع به مطالعه کردند و کتاب‌خوان شده‌اند و ما باید بایستیم و برای این نویسندگان دست بزنیم که آمدند و عده‌ای را به کتاب و کتاب‌خوانی علاقه‌مند کرده‌اند. من در این جشنواره اثری را خواندم که با قیمت 90 هزار تومان به چاپ چهارم رسیده بود؛ پس کتاب‌اش فروش رفته است. خب، همین که این نویسنده توانسته مخاطب را جذب کند و کتاب بفروشد کار بزرگی انجام داده است.

وی افزود: باید از این افراد قدردانی کرد. ما جان می‌کنیم نمی‌توانیم کتاب‌مان را بفروشیم. اگر این نویسندگان مخاطب را کتابخوان می‌کنند و اگر از این 10 هزار نفری که کتاب این نویسنده را می‌خوانند، یک نفر هم کار من را بخواند، دست آنها درد نکند. از این رو کارهای این عزیزان برای من قابل احترام و تقدیر است.
 
نویسنده رمان «زخم زار» با اشاره به رمان «آخرین روز زمستان» که برگزیده دوره نخست شد، اظهار کرد: در اثر زهرا اسماعیل‌زاده نگاهی که به زن وجود دارد، برایم جالب است. در خیلی از این گونه کارها زن را شخصیتی منفعل دیده‌ایم. در این کتاب نگاه ویژه‌ای به زن و خیانت و عشق مثلثی وجود دارد. در این کتاب نویسنده آسیب‌شناسی کرده که یک رابطه عاشقانه خوب، چطور با سردی غیرقابل تحمل می‌شود و خیانت چطور صورت می‌گیرد.

وی افزود: همچنین نویسنده توضیح داده است که چگونه این سردی اتفاق می‌افتد و چرا زن به سمت یک مرد دیگر می‌رود. او این اتفاقات را با نگاه روانشناختی بیان کرده است. در این کارها به قدری عاشقانگی خوب بود که در سایر آثار کم‌تر می‌بینیم. ما در این آثار به این نکته توجه داشتیم که عاشقانگی چقدر درست از آب درآمده است.
 
احدیت در پایان گفت: به نظرم هر کس باید در ژانری که علاقه دارد فعالیت کند و ایراد کار اینجاست که ما جلوی پای همکار داستان‌نویس سنگ می‌اندازیم و می‌گوییم که من کار غیرمردم پسند می‌نویسم و از آنهایی  که مردم پسند می‌نویسند بالاتر هستم. متاسفانه همه انرژی ما سر این مقابله‌ها هدر می‌رود. در چنین شرایطی بهترین کار این است که هر کس کار خودش را کند و به دیگر نویسندگان و مخاطبانش احترام بگذارد.