به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، پیوند ادبیات با حوزه‌های مختلف هنر مثل، نقاشی، نگارگری، فیلم، سینما، تئاتر و موسیقی، پیوندی دوطرفه است که هم باعث معرفی ادبیات می‌شود و هم بر ارزش و غنای اثر هنری می‌افزاید. به این صورت که تولید اثر هنری با تکیه بر ادبیات، هم ارزش هنری آن اثر را بالا می‌برد و هم باعث مطرح‌شدن بیشتر آن منبع محتوایی و متن ادبی می‌شود.
 
چنان که شاهد هستیم بسیاری از فیلم‌های هالیوود که برنده اسکار بهترین فیلم سال شده‌اند، فیلم‌هایی اقتباسی‌اند و فیلم‌نامه‌های آن‌ها بر اساس یک متن ادبی کهن یا معاصر نوشته شده است. یا تئاترهای زیادی در دنیا بر اساس داستان یک اثر ادبی یا با برداشت و اقتباسی از متون ادبی کهن روی صحنه رفته‌اند. که در هر حالت هم آن اثر هنری و هم متن ادبی ارزشی بیش از پیش یافته‌اند.
 
این بهره‌گیری دوسویه در موسیقی، به خصوص موسیقی کلاسیک ایرانی، هم مشهود و معلوم است. مثلا بسیاری از مردم و حتی هنرمندان و فرهیختگان ما در جاهای مختلف ابراز کرده‌اند که مولانا، سعدی، حافظ و... را با صدای شجریان، شهرام ناظری، افتخاری و دیگران شناخته‌اند و پس از شنیدن آن نوا و موسیقی، سراغ اشعار این بزرگان رفته‌اند. از طرفی این ستارگان موسیقی کلاسیک ایرانی هم با اشراف به شور و هنر شعری این شاعران، غزل این بزرگان را برگزیده‌اند، که در نهایت اثری فاخر و متمایز به دست داده است.
 
در بین قالب‌های شعری، غزل بیشترین استفاده را در موسیقی دارد و خواننده‌ها معمولا برای تولید یک اثر موسیقایی، غزل را انتخاب می‌کنند. توجه به تاریخ موسیقی ایران در سده اخیر نشان می‌دهد که اشعار غزل‌سرایان بزرگ ادب ایران، از خیام، سعدی، حافظ و مولانا گرفته، تا بهار و عارف و رهی، بارها توسط خوانندگان بزرگ، خوانده شده و تصنیف‌های ماندگاری از آن‌ها ساخته شده است. اما از میان همه این شاعران نام‌آشنا که برخی بر قله‌های بلند غزل عاشقانه نشسته‌‌اند، ادبیات موسیقایی ما بیشتر وامدار مولانا و اشعار اوست و بیشتر از همه اشعار مولانا وارد موسیقی ایرانی شده است.
 
کتاب «نوای مولانا در آوای ایرانی» گزیده غزلیات مولانا با گزینش و تنظیم وحید موحدی است که در آن غزلیات مولانا که توسط خواننده‌های بزرگی چون، محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، علیرضا افتخاری، حسام‌الدین سراج، محمد اصفهانی، داریوش خواجه‌امیری، همایون شجریان و دیگران خوانده شده‌اند، گردآوری شده است.
 
در این کتاب، ضمن بیان چرایی توجه به غزل مولانا در موسیقی در مقدمه کتاب به قلم محمدرضا موحدی و پیشگفتار مولف، در ادامه همه غزلیات مولانا را که توسط خوانندگان ذکر شده، خوانده و اجرا شده‌اند، آورده و در پایان هر غزل نام خواننده، آهنگساز، آلبوم و دستگاه آن را ذکر کرده است.
 
«نوای مولانا در آوای ایرانی» با گزینش و تنظیم وحید موحدی در 321 صفحه با شمارگان 500نسخه و بهای 45000 تومان، از طرف نشر سیب سرخ، چاپ و روانه بازار کتاب شده است.