به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) ششمین نشست نقد ایده در حوزه اندیشه سیاسی که به همت پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برپا می شود به نقد ایده فقه سیاسی حجت الاسلام منصور میراحمدی استاد اندیشه سیاسی دانشگاه شهید بهشتی اختصاص دارد.
میراحمدی، ایده فقه سیاسی خود را طی سه کتاب مطرح کرده است؛ ۱. فقه سیاسی، نشر سمت ۲. ملاحظاتی بر چالش های فقه سیاسی انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی و ۳. درسگفتارهایی در فقه سیاسی نشر پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
ایده مطرح شده وی در کتاب فقه سیاسی از اهمیت بالایی برخوردار است. به نظرم خوانش جدیدی از فقه سیاسی ارائه شده است. ماهیت فقه سیاسی، ماهیتی ارتباطی معرفی شده که حاصل تلاقی و ارتباط معرفتی فقه و سیاست است. در این خوانش، فقه سیاسی، از نظر مبنا و روش، با فقه و از نظر موضوع، با سیاست در ارتباط است. بر خلاف تلقی های رایج و سنتی از فقه سیاسی، این حوزه دانشی، ذیل دانش سیاسی اسلامی تعریف میشود نه فقه؛ گرچه همان طور که قبلاً هم اشاره شد، ارتباط خود را با دانش فقه حفظ می کند. کتاب از لحاظ سلاست انشا و اتقان گزاره‌ها (به جهت مهارت ویژه حجت‌الاسلام میراحمدی در امر نگارش و نیز ذهن منظمی که دارند)، در اوج است، البته نقدهایی هم به لحاظ محتوایی به کتاب وارد است که در نشست شهریور، توسط میرموسوی عضو هیئت علمی اندیشه سیاسی دانشگاه مفید بیان خواهد شد.
محسن جبارنژاد دبیر این نشستها در نکته‌ای درباره موضوع این نشست نوشت: اگر بخواهیم تقسیم بندی فارابی که علم مدنی اسلامی را به دو دسته فلسفه سیاسی و فقه سیاسی تقسیم می‌کند، مد نظر قرار بدهیم، شاید ایده مطرح شده در کتاب فقه سیاسی را چندان حاوی وجوه نوآورانه ندانیم، اما نوع تقریری که مؤلف از فقه سیاسی ارائه می‌دهد و همچنین تأکیدی که بر هویت ارتباطی دانش فقه سیاسی و نظریه تلاقی دارد و نیز نقدهایی که به سایر خوانش ها (خوانش هایی نظیر تباین فقه و سیاست، تساوی فقه و سیاست و جامعیت معرفتی فقه و سیاست) وارد می‌کند، حرف‌های نوی این کتاب محسوب میشود.
ایده مطرح شده وی در کتاب فقه سیاسی از اهمیت بالایی برخوردار است. به نظرم خوانش جدیدی از فقه سیاسی ارائه شده است. ماهیت فقه سیاسی، ماهیتی ارتباطی معرفی شده که حاصل تلاقی و ارتباط معرفتی فقه و سیاست است. در این خوانش، فقه سیاسی، از نظر مبنا و روش، با فقه و از نظر موضوع، با سیاست در ارتباط است. بر خلاف تلقی های رایج و سنتی از فقه سیاسی، این حوزه دانشی، ذیل دانش سیاسی اسلامی تعریف میشود نه فقه؛ گرچه همان طور که قبلاً هم اشاره شد، ارتباط خود را با دانش فقه حفظ می کند. کتاب از لحاظ سلاست انشا و اتقان گزاره‌ها (به جهت مهارت ویژه حجت‌الاسلام میراحمدی در امر نگارش و نیز ذهن منظمی که دارند)، در اوج است، البته نقدهایی هم به لحاظ محتوایی به کتاب وارد است که در نشست شهریور، توسط میرموسوی عضو هیئت علمی اندیشه سیاسی دانشگاه مفید بیان خواهد شد.
محسن جبارنژاد دبیر این نشستها در نکته‌ای درباره موضوع این نشست نوشت: اگر بخواهیم تقسیم بندی فارابی که علم مدنی اسلامی را به دو دسته فلسفه سیاسی و فقه سیاسی تقسیم می‌کند، مد نظر قرار بدهیم، شاید ایده مطرح شده در کتاب فقه سیاسی را چندان حاوی وجوه نوآورانه ندانیم، اما نوع تقریری که مؤلف از فقه سیاسی ارائه می‌دهد و همچنین تأکیدی که بر هویت ارتباطی دانش فقه سیاسی و نظریه تلاقی دارد و نیز نقدهایی که به سایر خوانش ها (خوانش هایی نظیر تباین فقه و سیاست، تساوی فقه و سیاست و جامعیت معرفتی فقه و سیاست) وارد می‌کند، حرف‌های نوی این کتاب محسوب میشود.
نظر شما