تالس مدیر برنامه‌های این نویسنده اعلام کرد ولف که به دلیل عفونت بستری شده بود، روز دوشنبه در بیمارستان منهتن جان خود را از دست داد.
ولف را به دلیل ادبیات ابتکاری و رویه اعمال خودش به عنوان یکی از کاراکترها در نوشته‌های غیرداستانی‌اش، از پیشگامان روزنامه‌نگاری نوین می‌دانستند. کارهایی همچون مجموعه مقالات سال ۱۹۶۵ تحت عنوان «کودک معمول پوسته نارنگی آب نبات چوبی‌ای» از مشهورترین فعالیت‌هایش است.
«آزمایش اسیدی پودر شربت برقی» در سال ۱۹۶۸ − گزارش دسته اولی از جنبش روبه‌رشد هیپی‌ها، به ویژه تجربیات نویسنده «کن کیلی» از داروهای روانگردان است − و «جنس خوب»، منتشرشده در سال ۱۹۷۹، گزارشی از خلبانانی که بعدها اولین فضانوردان آمریکایی شدند، ولف را به عنوان خالق سبک جدیدی از گزارش معرفی کردند که می‌تواند تنها به هدف لذت بردن خوانده شود.
او حتی به تعریف اصطلاح «روزنامه نگاری نوین» کمک کرد. انتشار مجموعه مقالاتی در سال ۱۹۷۳ به همین نام، نوشته‌هایش را هم‌تراز با بزرگانی چون ترومن کاپوت، جوآن دیدیون، گی تلسی و هانتر تامپسون قرار داد.
استفاده عجیب و غریب از نشانه‌ها و حروف ایتالیک همراه با اصطلاحات جدید که اغلب به سرعت خود را به واژگان جدید می‌چسباندند به ولف کمک کرد از روزنامه‌نگاران دیگر جدا شود. ولف با دنبال کردن داستان‌های رنگارنگ و جستجوی موقعیت اجتماعی با چشمانی بی‌رحم و انرژی افسارگسیخته از آنچه «گزارش اشباع‌شده» می‌نامید دفاع می‌کرد. گزارش اشباع‌شده را برای موقعیتی به کار می‌برد که در آن روزنامه‌نگار موضوعی را برای مدتی طولانی دنبال می‌کرد.
تالس به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت: «او یک نویسنده خارق‌العاده بود و شما نمی‌توانستید از او تقلید کنید. وقتی مردم سعی کردند این کار را بکنند نتیجه فاجعه‌آمیز بود. بهتر بود شغلی در یک قصابی می‌گرفتند»
ولف در ۱۹۳۰ در ویرجینیا به دنیا آمد و بعد از دانشگاه مستقیما به سمت روزنامه‌نگاری رفت و در اتحادیه اسپرینگفیلد در ماساچوست مشغول شد. بعدها به واشینگتن و سپس در سال ۱۹۶۲ به نیویورک رفت و در نیویورک هرالد تریبون مشغول به کار شد.
ولف طرفداران خود را داشت. کورت ونه‌گات یک بار درباره او چنین نوشت: «ولف همه چیز را می‌داند. آرزو می‌کردم که او رهبری کمیسیون وارن را به عهده بگیرد. شاید آن موقع می‌توانستیم نگاهی اجمالی به کشورمان داشته باشیم.»
سرانجام نویسنده ۱۷ کتاب، ۱۳ اثر غیرداستانی و چهار رمان، هجدهمین و آخرین اثر خود را در سال ۲۰۱۶ منتشر کرد: «پادشاهی گفتار»، نقدی بحث برانگیز بر چارلز داروین و چامسکی.
ولف در سال ۲۰۰۸ به آبزرور گفت: «جان مینارد کینز گفت افراد موفق کسانی هستند با روحیه حیوانی که از پذیرفتن ریسکی که می‌کنند امتناع می‌کنند، همانطور که افراد جوان و سالم احتمال مرگ را نادیده می‌گیرند. من جوان نیستم، اما وقتی حرف از مرگ و میر می‌شود، اغلب ترجیح می‌دهم موضوع را نادیده بگیرم.»
نظر شما