کتاب «درآمدی بر تربیت دینی براساس حکمت متعالیه» تالیف ابراهیم راستیان از سوی مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع) روانه بازار نشر شد. نویسنده در این اثر با نگاهی روشمند و نظمی منطقی، مبانی حکمی مرتبط با امر تربیت دینی را تبیین کرده است.
در بخشی از پیشگفتار کتاب آمده است: «از موضوعات بسیار مهم برای انسانها در طول تاریخ بشریت، مسئله تربیت بوده است. مسئلهای که هر متفکر و مکتبی به ضرورت پرداختن به آن اذعان دارد و تلاش میکند که در راستای آرمانهای خود انسانها را تربیت کند. به همین جهت در طول تاریخ از دریچههای مختلفی به این مسئله پرداخته شده است و از زوایای مختلفی به این حقیقت نگاه شده است.
اساس ادیان الهی در راستای تربیت انسانها به سوی خداوند متعال شکل گرفته است و تمام پیامبران الهی در جهت رشد و تعالی انسانها میکوشیدند. تربیت دینی در دورههای تاریخ به حسب نیازهای مطرح در جوامع دینی به گونههای مختلفی تجلی کرده است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی و شکلگیری حکومت اسلامی، یکی از دغدغههای اصلی اندیشمندان اسلامی مخصوصا بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری، شکلگیری تربیتی دینی برآمده از توحید خالص و اسلام ناب محمدی (ص) بوده است.»
بخش نخست کتاب در چهار فصل با عنوانهای «مبانی هستیشناختی»، «مبانی انسانشناختی»، «مبانی معرفتشناختی» و «مبانی دینشناختی» تدوین شده است.
«ضرورت تربیت دینی»، «چیستی تربیت دینی»، «اهداف تربیت دینی»، «نقش اعتباریات در تربیت دینی»، «موانع تربیت دینی» و «روش معرفتالنفس» نیز 6 فصل بخش دوم کتاب را شامل میشوند.
در بخش نخست و در صفحه 61 درباره «ترکیب نفس با بدن» میخوانیم: «پیرامون ترکیب انسان از نفس و بدن، نظریات مختلفی وجود دارد. مکاتبی اساس وجود نفس انسانی را انکار کردهاند. در مقابل مکاتبی انسان را ترکیبی از نفس و بدن میدانند، ولی این دو بعد از وجوه انسانی را دو حقیقت متمایز و متباین درنظر گرفتهاند. هر دو تفکر مذکور با مبانی ملاصدرا ناسازگار است. براساس مبانی ملاصدرا، انسان نه یک حقیقت جسمانی صرف است و نه دو حقیقت متباین که به نحو انضمامی با هم ترکیب شده است، بلکه یک حقیقت مجرد است که مرتبه تنزل یافته او جسمانی است. از منظر ملاصدرا، نفس و بدن یک حقیقت واحد هستند که مرتبه مجرد آن نفس و مرتبه مادی آن بدن است.»
نویسنده همچنین در بخش دوم در صفحه 176 درباره موانع بینشی تربیت دینی آورده است: «اولین مانع در مسیر تربیت و رشد انسانی مسئله جهل است. تا زمانی که جهل وجود دارد، انسان نمیتواند وارد عرصه تهذیب نفس و تربیت شود. هنگامی که انسان از حقیقت خودش جاهل است، هیچوقت آنرا طلب نمیکند و در نتیجه هیچگاه برای رسیدن به آن حرکت نخواهد کرد. لذا تا زمانی که جهل در وجود فرد حاکم است، نمیتواند رشد و تعالی پیدا کند. البته جهل نیز بر دو نوع است: قصوری و تقصیری. جهل قصوری یعنی کسی از روی استضعاف یا راه خدا به او نرسیده یا اگر رسیده قدرت درک و تحلیل آنرا نداشته است؛ اما جهل تقصیری آن جهلی است که امکان اطلاع برای او بوده اما به دنبال آن نرفته و کوتاهی کرده است.»
کتاب «درآمدی بر تربیت دینی براساس حکمت متعالیه» در 280 صفحه با شمارگان یکهزار نسخه به بهای 15 هزار تومان از سوی مرکز رشد دانشگاه امام صادق (ع) منتشر شده است.
نظر شما