به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روابط عمومی سازمان هنری رسانه‌ای اوج، سی و سومین آیین «شب شاعر» پاسداشت استاد خسرو احتشامی هونه‌گانی، یکشنبه، ۱۰ بهمن‌ماه برگزار شد.

در این مراسم که از ساعت ۱۵ در نخلستان سازمان اوج آغاز شد، از تلاش ادبی و هنری استاد خسرو احتشامی هونه‌گانی تجلیل شد. در این مراسم سیدعلی موسوی گرمارودی، حسین آهی، محمد علی بهمنی، حسین اسرافیلی، علی رضا قزوه، اسماعیل امینی، سعید بیابانکی، رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی خراسانی، ابراهیم اسماعیلی اراضی، علی محمد مؤدب و علی داودی حضور داشتند.

رضا اسماعیلی، شاعر معاصر درباره شخصیت ادبی خسرو احتشامی گفت: غزل‌های رنگین و با ارزش احتشامی مانند مینیاتورهای ایرانی و شاهکاهای استاد فرشچیان است، ظرافت و ظرفیت هنر ایرانی را منصه ظهور می‌رساند و تبلور هنر ایرانی و سبک زندگی ایرانی و اسلامی است.

وی ادامه داد: بسیاری از شعرای امروز مرهون ادبیات استاد احتشامی هستند و از اشعار وی تاثیرهای زیادی پذیرفته‌اند، او شاگرد مکتب حافظ و صائب است و در غزل بسیار بلندقامت و بلند آوازه است.

اسماعیلی شعر احتشامی را «سبک اصفهانی به دقیقه‌ کنون» خواند و تصریح کرد: او هر چند بر سبک اصفهانی تاکید دارد اما محتوای امروز را در شعر خود به کار می‌بندد و با گویشی نیمایی شعر سبک اصفهانی می‌گوید.

خانواده‌ام طرفدار اشعار احتشامی هستند
مرتضی امیری‌اسفندقه، شاعر دیگر حاضر در این مراسم در پاسداشت مقام ادبی احتشامی گفت: باید درباره کسی سخن بگویم که شعر او از 19 سالگی دست مرا گرفته و با خود همراه کرده، آدمی که اشعارش را خانواده من نیز حفظ هستند و برخی اشعار او در میان جامعه مشهور و معروف است.

وی ادامه داد: چه سعادتی بالاتر از اینکه شعر در لایه‌های مختلف بدنه اجتماع نفوذ کند، کما اینکه شاهد این هستیم که برخی اشعار احتشامی اینچنین است.

شعر فارسی هیچگاه مانند امروز در اوج نبوده ‌است

حسین آهی، دیگر شاعر شرکت‌کننده این مراسم گفت: افلاطون، شاعر را انسانی مقلّد طبیعت می‌داند اما بسیاری در نقد او عنوان می‌کنند که شاعر نه تنها مقلّد بلکه دستیار طبیعت است.

وی افزود: مفتخریم که شعر، یگانه عاملی است که هویت ملی ما را به تصویر می‌کشد، در سرزمین ما که استبداد زدگی، تاریخی هزاران ساله دارد، شعر توانسته هویت بیابد و اصالت ما را به ما نمایش دهد.

به گفته آهی، بزرگان دیگر در تعریف خود از شعر در سرزمین ما به این مسئله اشاره می‌کنند و البته در کنار آن، از عاملی به نام «خیال‌انگیزی» نیز یاد می‌کنند.

وی ادامه داد: در 1200 سال عمر شعر فارسی هرگز این جریان به مانند این دو دهه اخیر دارای اعتلا و اوج نبوده، این مسئله را هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت عنوان می‌کنم و در کنار آن می‌گویم که چه بخواهیم و چه نخواهیم بدون در نظر گرفتن دهه 50، استاد احتشامی را باید تأثیرگذارترین شاعر روزگاران خود طی دهه‌های اخیر بدانیم.

وعده گرمارودی برای تهیه گزیده اشعار احتشامی
در ادامه این مراسم استاد سید علی موسوی گرمارودی با قرائت مقاله‌ای، در میان شاعران فارسی سه دسته را متمایز از یکدیگر قلمداد کرد و گفت: دسته اول معناگرایان هستند که شعر ابزاری برای ابلاغ معانی مد نظرشان بوده، دسته دوم شاعرانی که تنها به فرم و قالب برای بیان دل بسته بودند و دسته سوم شاعرانی که معنا را با الفاظ فاخر بیان کرده‌اند.

وی افزود: احتشامی از دسته سوم است؛ یعنی از شاعرانی که شعر به سراغشان می‌آید، نه اینکه آنها به سراغ شعر بروند، همانند آن چیزی که ما در حافظ می‌بینیم.

این استاد ادبیات با بیان این مطلب که شاعران بزرگ تنها زمانی شاعرند که در تصرف شعر باشند و شعر به سراغ آنها بیاید؛ تصریح کرد: برخی غزل‌های استاد احتشامی به دلیل روایی، یکپارچه و تصویری بودن، به گونه‌ای سروده شده که این تصاویر، تمام غزل را دربر می‌گیرد که این اتفاق به باور من بسیار قابل توجه است.

موسوی گرمارودی در پایان از قصد خود برای تهیه گزیده‌ای از تمامی دفاتر شعری خسرو احتشامی و انتشار آنها خبر داد.

جوانان باید شعر را جدی بگیرند

خسرو احتشامی نیز گفت: من یک شاعر شهر گریزم، افرادی که با غزل‌های من روبه‌رو می‌شوند، فضای روستایی را می‌بینند چون از کودکی با اسب، تیر و تفنگ بزرگ شدم و اینها در ذهنیت من جای دارد.

وی ادامه داد: خاندان من حدود 500 سال پیش با توجه به اسناد خانوادگی که ایرج افشار آنها را بررسی کرد، به اصفهان آمدند، در میان اسناد فرمان شاه عباس با مهر دیده می‌شود که برای پدران من فرستاده است.

احتشامی با بیان اینکه نگاه‌های شاعرانه از کودکی آغاز می‌شود، افزود: در خانواده‌ای بزرگ شدم که این مسائل در آن بود. شب‌های زمستان در کنار خانواده مثنوی و نظامی می‌خواندیم و من در محیطی بزرگ شدم که زندگی ایلی و روستایی صورت می‌گرفت و به رسومات پایبند بودیم.

وی اضافه کرد: به درس دل نمی‌دادم اما با استادان بزرگی هم‌دوره بودم، آرام آرام با استادان بزرگ آشنا شدم و به راه ادامه دادم، سربازی رفتم، بعد از آن چند سال راهی هند شدم، حدود 7 ماه به کارگردانی پرداختم و نهایت در جواهر لعل ساکن شدم.

این شاعر معاصر گفت:‌ پس از مدتی برگشتم و ازدواج کردم، فارغ‌التحصیل تاریخ هستم اما در رشته فلسفه در مقطع کارشناسی ارشد درس را رها کردم اما جوانان باید شعر را جدی بگیرند.

بر اساس این گزارش، در پایان این مراسم از تلاش‌ها و مقام ادبی و هنری استاد خسرو احتشامی هونه‌گانی تجلیل شد.