به گزارش خبرگزاری تاب ایران (ایبنا) به نقل از گاردین، «احمد ناجی» 30 ساله داستان‌نویس و مقاله‌نویس محبوب و از اعضای گروه یا جنبش هنرمندان جوانی است که تلاش می‌کنند هنر را ورای قواعد و مرزهای کشور ارج نهند و ایجاد کنند. اکنون سومین ماهی است که او در حال گذراندن حکم دو ساله زندان خود است.

دلیل زندانی کردن او نگارش رمانی تصویری تحت عنوان «کاربرد زندگی» است که با همکاری «آیمان ذوکرانی»، هنرمند مصری به نگارش درآمده است. داستان کتاب قصه خستگی انسان‌ها از زندگی در شهری است که نویسنده از آن به «ناکجاآباد» یاد می‌کند و معماری و تاریخچه آن را به خواننده یادآور می‌شود.

ناشر این کتاب لبنانی است به همین دلیل مقامات اداره ممیزی این کشور کتاب را به دقت مطالعه و سپس مجوز آن را  در سال 2014 صادر کردند. اما یک سال پس از آن و زمانی که بخشی از کتاب در یک هفته‌نامه ادبی به نام «اخبارالادب» منتشر شد او را به دادگاه فراخواندند. وقتی یکی از خوانندگان این بخش را خواند به زعم دادگستری مصر «دچار تپش قلب شدید» شد!

ژانویه سال 2016 بود که او را به دادگاه بردند اما قاضی او را از اتهام «توهین به اخلاقیات» تبرئه کرد. دلایل قاضی پرونده نیز برای عموم مردم منتشر شد اما مدعی‌العموم به این حکم اعتراض کرد. ششم فوریه بود که بار دیگر او را به دادگاه بردند. البته خود وی اصرار داشت شخصاً در این دادگاه حضور پیدا کند. در دادگاه دوم قاضی او را متهم به توهین به مردم و او را به دو سال زندان محکوم کرد. همان روز و پس از دادگاه او را دستگیر کردند.

اما ناگهان آشفتگی بسیاری در مصر و دنیای عرب ایجاد شد. حدود 600 نویسنده مصری نامه‌ای را در حمایت از «ناجی» امضا و نگرانی خود را از آینده کشور اعلام کردند. آینده کشور در سایه رژیمی که آزادی نویسندگان خود را نادیده می‌گیرد و مفاهیمی چون «اخلاقیات» را دستاویز اعمال ظالمانه خود می‌کند آن هم در حالی که خود این کلمه را به طور کامل زیر سؤال می‌برد. هفته جاری نیز 120 نویسنده از سراسر دنیا نامه اتحادیه نویسندگان آمریکا را در حمایت از این نویسنده امضا کردند. در میان این نویسندگان نام افرادی چون «فیلیپ راث»، نویسنده، «پتی اسمیت»، ترانه‌سرا، و «وودی آلن»، فیلمساز مشاهده می‌شود.

رژیم مصر به متهم و زندانی کردن افراد بی‌گناه ادامه می‌دهد. چهار روز پیش به زعم خود «کودکان خیابانی» که با مونوپاد و از طریق ویدئوی سِلفی سیستم را مسخره می‌کردند به زندان انداختند.

اصطلاح «زامبی» در میان مردم برای توصیف مسئولان کشور خود بسیار رایج شده است. خود «احمد ناجی» طی مقاله‌ای زامبی‌های کشور خود را شماره کرده و نوشته بود: «ژنرال زامبی، شیخ زامبی، رئیس‌جمهوری زامبی، تاجر زامبی، حزب زامبی، مخالفین زامبی!» زامبی‌ها تحمل زندگی شیرین مردم را ندارند. جرم ناجی نوشته‌های او نیست. جرم او زنده ماندن است.