شهلا زرلکی، نویسنده، در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) عنوان کرد: جدای از نقد و نوشتن داستان آنچه برای بی‌نیاز اهمیت داشت اخلاق حرفه‌ای‌اش بود. او مردی مهربان و خوش‌قلب بود. من حدود هشت سال تجربه داوری جایزه مهرگان ادب را در کنار او داشتم. اغلب نویسندگان در این نکته متفق‌القول بودند که برای بی‌نیاز اخلاق حرفه‌ای بیش از هر چیز دیگر اهمیت دارد.
 
این داستان‌نویس اضافه کرد: در این روزگار و در فضای فرهنگی ما که کمتر نویسنده‌ای به نقد می‌پردازد، نقد همواره برای بی‌نیاز مهم بود. او خیلی جدی کتاب‌های نویسندگان جوان را می‌خواند و نظرات خود را درباره آن‌ها مکتوب می‌کرد. حتی زمانی که چشمانش دچار مشکل شد، از مطالعه آثار نویسندگان جوان غافل نبود. در واقع انسان‌گرایی خصیصه‌ای زبانزد در وجود آن مرحوم محسوب می‌شد.
 
زرلکی توضیح داد: علاوه بر کتاب‌های نقد بی‌نیاز، او صدها نقد نیز در مطبوعات به چاپ رساند. هنوز باور ندارم که دیگر بی‌نیاز در بین ما نیست و افسوس می‌خورم که جامعه فرهنگی‌مان منتقدی چون او را از دست داد. در یکی دو سال اخیر کمتر در محافل ادبی حاضر می‌شد و بیشتر او را در خانه می‌یافتیم. البته این اواخر  کمتر می‌توانستم  سری به او بزنم تا این‌که دیروز صبح دریافتم که بی‌نیاز درگذشته است.
 
این داستان‌نویس ادامه داد: برای بی‌نیاز نقد مهم‌تر از داستان بود. گرچه دوست داشت در کنار نقد رمان‌ها و مجموعه داستان‌هایش دیده شود، اما اکثر مخاطبان با شیوه نقد او آشنا بودند. این نویسنده فقید حافظه بسیار نیرومندی داشت به شکلی که کل یک داستان را حفظ بود. به طور مثال درباره یک نویسنده امریکایی که کتاب‌هایش سال‌ها پیش منتشر شده بود نظرهایی منحصر به فرد می‌داد و داستان او را برایمان روایت می‌کرد.
 
زرلکی گفت: مخاطبان و نویسندگان، خواهان نقد و نظرهای او را درباره کتاب‌ها بودند. چرا که بی‌نیاز را در حوزه ادبیات به عنوان یک کارشناس تمام عیار حرفه‌ای قبول داشتند.
 
فتح‌الله بی‌نیاز صبح یکشنبه 12 مهر ماه بر اثر عارضه قلبی درگذشت. هر چند مراسم خاکسپاری او بنابر وصیت خودش و برای حفظ آرامش خانواده، خصوصی برگزار شد اما به گفته همسر این نویسنده فقید، خانواده مرحوم بی‌نیاز جمعه 17 مهرماه، از ساعت 10 تا 18، در منزل آن مرحوم، پذیرای دوستان و دوستداران او خواهد بود.