امینی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) اظهار کرد: در مدت 10 روز برپایی نمایشگاه کتاب تهران، توجه جامعه و اهالی رسانه به کتاب بیش از هر زمان دیگری می‌شود؛ این موضوع از نقاط قوت این رویداد عظیم فرهنگی به شمار می‌آید.
 
وی ادامه داد: متأسفانه در این نمایشگاه، محصولات شبیه کتاب مانند کتاب‌های کنکور یا کتاب‌های آشپزی، به‌وفور مشاهده می‌شود؛ به نظر من این نوع محصولات اصلاً کتاب نیستند یا اگر هم باشند، نمایشگاه کتاب تهران محل عرضه آنها نیست. بنابراین، شایسته است مسئولان در نوع کتاب‌هایی که قصد نمایش آنها را دارند، دقت بیشتری داشته باشند تا هر کتابی به نمایشگاه راه پیدا نکند.
 
این شاعر عنوان کرد: معتقدم به منظور برقراری عدالت فرهنگی، همزمان با برپایی نمایشگاه کتاب تهران، در سایر شهرها نیز شاهد برگزاری نمایشگاه کتاب باشیم چرا که هر سال با برپایی این نمایشگاه در تهران، افراد مجبورند به منظور تهیه کتاب مورد نیاز خود از دورترین نقاط کشور و از شهرهای مختلف راه طولانی سپری کنند و به تهران بیایند! پیشنهاد می‌کنم دست‌کم نمایشگاه کتابی همچون نمایشگاه کتاب تهران، در فصل‌های مختلف سال در شهرهای بزرگ برگزار شوند.
 
امینی ضمن این‌که از تبدیل شدن نمایشگاه کتاب تهران به فروشگاه، ابراز نگرانی کرد، اظهار کرد: این معضل باعث می‌شود کارکرد اصلی نمایشگاه که همان برقراری ارتباط میان ناشر، مؤلف یا مترجم با مخاطبان است، کم‌رنگ شود و مسئولان غرفه‌ها بیشتر به فروش کتاب‌هایشان رو بیاورند؛ در چنین فضایی، معرفی و نقد کتاب جایگاه خود را از دست می‌دهند.
 
این منتقد ادبی افزود: مصلای امام خمینی (ره) مکان مناسبی برای برپایی نمایشگاه کتاب تهران نیست؛ وقتی وارد نمایشگاه می‌شویم به قدری صدای تبلیغات بلند است که تحملش حتی برای چند ثانیه، سخت است. این در حالی است که نمایشگاه کتاب در سایر کشورها در فضایی کاملاً آرام و به گونه‌ای قابل تمرکز و تأمل برپا می‌شود. از طرف دیگر ازدحام جمعیت در مکان نمایشگاه، امکان رفت و آمد راحت میان غرفه‌ها را غیرممکن می‌کند. بنابراین، پیشنهاد می‌کنم مسئولان برپایی نمایشگاه کتاب تهران به منظور تعیین مکان مناسب به طور مثال مجتمع فرهنگی ـ تفریحی باغ کتاب، برای این رویداد فرهنگی تمهیدات جدی بیندیشند.
 
وی با اشاره به کیفیت محتوای کتاب‌هایی که در نمایشگاه عرضه می‌شوند، گفت: خوشبختانه اکنون به تعداد بسیار زیاد کتاب در کشور منتشر می‌شود که البته از آن میان، تعداد کتاب‌های خوب قابل توجه است اما متأسفانه در اغلب موارد شاهدیم در کنار چاپ کتاب‌های خوب، کتاب‌های بیهوده نیز منتشر می‌شوند؛ این کتاب‌ها از این نظر بیهوده‌اند که فقط برای ارتقای رتبه‌های اداری یا افزایش تعداد کتاب‌های منتشر شده ناشران، چاپ و عرضه می‌شوند. بنابراین، از نظر کیفیت محتوا در سطح بسیار پایینی قرار دارند و نوعی کتابسازی محسوب می‌شوند؛ این موضوع باعث می‌شود که کتاب‌های خوب کمتر دیده شوند.