جمعه ۲۴ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۷:۰۰
متنی فارسی از قرن سیزدهم در ترجمه «اصول کافی»/ چگونه از ائمه در روایات نام برده می‌شود؟

«تحفة الاولیاء» ترجمه فارسی میرزا محمدعلی بن محمدحسن اردکانی در قرن سیزدهم هجری از «اصول کافی» است. معرفی و نقل‌هایی از این ترجمه را در ادامه می‌خوانید.

خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) ــ انتشارات «دینا» در سال 1393 مجموعه‌ای چهارجلدی با عنوان «تحفة الاولیاء» منتشر کرده است. این کتاب ترجمه فارسی کتاب «اصول کافی» است که توسط یکی از عالمان قرن سیزدهم هجری به نام «ميرزا محمّدعلى بن محمّدحسن نحوى اردكانى يزدى» ملقب به «فاضل نحوی» به انجام رسید.
 
محمد بن یعقوب کلینی رازی «اصول کافی» را در 8 مبحث کلی با عنوان «کتاب» تنظیم کرده است که هر کدام از این کتاب‌ها چندین باب دارند. در مجلدات «تحفة الاولیاء»، کتاب‌ها و تعداد باب‌های آن‌ها به قرار زیر است:
 
جلد اول: «کتاب عقل و جهل»، «کتاب فضیلت علم» (21 باب)، «کتاب توحید» (35 باب)، «کتاب حجت» (63 باب).
جلد دوم: تتمه «کتاب حجت» (66 باب).
جلد سوم: «کتاب ایمان و کفر» (130 باب).
جلد چهارم: تتمه «کتاب ایمان و کفر» (78 باب)، «کتاب دعا» (60 باب)، «کتاب فضل قرآن» (13 باب) و «کتاب عشرت» (30 باب).
 
برای آشنایی با قلم ترجمه میرزا محمد اردکانی از کتاب «کافی»، ترجمه اولین حدیث را از باب «در بیان صفت علما» که در «کتاب فضیلت علم» آمده است آورده‌ایم:
 
«محمد بن یحیی عطار، از احمد بن محمد بن عیسی، از حسن بن محبوب، از معاویة بن وهب روایت کرده است که گفت: شنیدم از امام جعفر صادق علیه‌السلام که می‌فرمود: «علم را طلب کنید و با آن به حلم و بردباری و آرام آراسته شوید و فروتنی نمایید از برای آن‌ که آن را به وی تعلیم می‌دهید، و فروتنی کنید از برای آن‌ که علم را از وی طلب نموده‌اید. و علمای ستم‌کار مباشید که باطل شما حق شما را می‌برد و آن را ضایع می‌کند.» (تحفة الاولیاء، جلد اول، ص 60)

مترجم «اصول کافی» به زبان فارسی، مقدمه‌ای بر این کتاب نوشته است تا خواننده فهم بهتری نسبت به کتاب پیدا کند. میرزا محمدحسن اردکانی در بخش پایانی مقدمه، سه «فایده» و نکته را برای مخاطبان کتاب بازگو می‌کند که فایده سوم آن را می‌خوانید:
 
«فایده سیم. کلینی و غیر او در بسیاری از اخبار، حضرات ائمه معصومین را ــ صلوات الله علیهم اجمعین ــ به لقب و کنیت یاد کرده‌اند و بعضی از آنها مختص است و بعضی از آنها اشتراک دارد، و گفته‌اند که «ابوجعفر» بدون قید، مراد از آن، امام محمد باقر و ابوجعفر ثانی، امام محمد تقی است و این، اظهر است. و آن حضرت را «ابوالحسن» می‌گویند بدون قید اول یا با قید ماضی؛ چنانچه آن حضرت را «عالم» و «عبد صالح» و «فقیه» و غیر آن، چون «رجل» و «شیخ» نیز می‌گویند. و به هر تقدیر «ابوالحسن ثانی»، امام رضا است و «ابوالحسن ثالث»، امام علی نقی و «ابوعبدالله»، امام جعفر صادق است و هرگاه «شهید» به آن ضم شود، حضرت امام حسین است ــ صلوات الله و سلامه علیه ــ. و «ابوالقاسم»، صاحب‌الزمان است و «ابومحمد»، امام حسن مجتبی است و بعضی گفته‌اند که امام حسن عسکری است و ظاهر، دویم است، و چون مراد، حضرت عسکری باشد، «حسن بن علی» نیز به آن ضم می‌شود. و «احدهما» که به معنی «یکی از این دو» است، امام محمد باقر یا امام جعفر صادق علیهماالسلام است و چون این قاعده فی الجمله تخلفی داشت، لهذا در ترجمه تصریح به اسم یا لقب با کنیت مختص هر یک می‌شود تا اشتباه لازم نیاید.» (ص 16)
 
مجموعه چهارجلدی «تحفة الاولیاء» ترجمه میرزا محمدعلی بن محمدحسن اردکانی در شمارگان 500 نسخه به بهای 84 هزار تومان توسط انتشارات «دینا» به چاپ رسیده است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها