خبرگزاري كتاب ايران (ايبنا) ـ سید مهدی سیف: در حال‌حاضر چارچوبی که در نگارش کتاب‌های تجویدی مورد استفاده قرار می‌گیرد، قدیمی شده است و روش‌هایی منسوخ، ضعیف و همراه با کارآیی پایین دارد. این روش‌ها باید بازنگری، بازسازی و به‌روز شوند.
شوراها و نهادهایی که متعهد و مدیر این‌قبیل فعالیت‌ها هستند باید به این موضوع بپردازند، آنها را هدایت کنند و پیش ببرند. مراکزی نظیر دفتر تألیف کتاب‌های درسی وزارت آموزش و پرورش، شورای عالی قرآن، سازمان دارالقرآن و ... متولی این امر هستند که آنها هم روش‌های قدیمی را سرلوحه کارشان قرار داده‌اند. البته دفتر تألیف کتاب‌های درسی وزارت آموزش و پرورش نسبت به دیگر مراکز از سبک‌های به‌روزتری استفاده می‌کند.
به این منظور باید افرادی متخصص که در این قبیل بحث‌ها ورزیده و باتجربه‌اند و هم‌چنین دید باز و سعه‌صدر نسبت به این مسائل دارند، گرد هم آیند و به تبادل‌نظر و گفت‌وگو بپردازند و تصمیم به بازنگری و بازسازی آثاری که تاکنون نوشته شده است، بگیرند. این فعالیت آسان و امکان‌پذیر است اما اجرای آن نیاز به عزمی جدی دارد.
در این میان برای گزینش آثار شاخص، به تدوین سازوکار قضاوت و داوری نیاز داریم تا با معیاری معقول و منطقی به این امر بپردازیم. در این‌صورت کتاب‌ها دیگر سلیقه‌ای انتخاب نخواهند شد.
موضوع دیگر، سنجش و انتخاب قاری خوب برای آموزش روش قرائت قرآن است. نسل من از دوران کودکی با تلاوت‌های استاد عبدالباسط آشنا می‌شدند و به سبک و روش این قاری برجسته، قرائت قرآن را آموزش می‌دیدند. امروزه اگرچه قاریان بسیار موفقی در سطح کشور وجود دارد اما لزوماً هر شخصی که قاری خوب و مطرحی است، نمی‌تواند معلم خوبی هم باشد. امیدوارم دست‌اندرکاران قرآنی به این موارد توجه بیشتری نشان دهند.
دوشنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۳ - ۰۷:۰۴
نظر شما