مصطفی رحماندوست در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره مناسبت‌های هفته جهانی کودک اظهار کرد: در این هفته باید کارهایی انجام شود که بزرگترها یادشان بیفتد بچه دارند و باید به خواسته‌ها و نیازهایش توجه کنند. در کشور ما توجه بزرگترها به این است که بچه‌ها زودتر بزرگ شوند و از بچه‌ها می‌خواهند مطابق نظر آنها رفتار کنند، لباس بپوشند، به مدرسه‌ای که آنها می‌خواهند بروند و کمتر به این مساله فکر می‌کنند که بچه، کوچک است و نیازها و ویژگی‌های خاص خودش را دارد که باید مورد توجه قرار بگیرد. 

تلنگر به بزرگترها در هفته جهانی کودک 
وی افزود: شاید در هفته جهانی کودک بتوانیم به بزرگترها تلنگری بزنیم که بچه‌ها دنیای خودشان را دارند و دوست دارند والدینشان در هر مقام و جایگاهی که هستند، با آنها بازی کنند و برایشان شعر و قصه بخوانند.

نویسنده «خوش به حال ماهی‌ها» تاکید کرد: البته میزان توجه به کودکان و نوجوانان نسبت به گذشته افزایش پیدا کرده است اما نسبت به آنچه نیاز کودک قرن 21 باشد کم است. اگر ایران را با سایر کشورهای پیشرفته مقایسه کنیم، می‌بینیم میزان توجه پدران و مادران در آن کشورها به بچه‌ها بسیار بیشتر است چون در آنجا توجه به کودکان جنبه قانونی پیدا کرده و اگر والدین در رسیدگی به فرزندش کوتاهی کنند از نظر قانونی باید پاسخگو باشند اما در کشور ما این‌گونه نیست و قانونی در این باره وجود ندارد. به عنوان مثال اگر خانواده‌ای نگذارد فرزندش درس بخواند هیچ قانونی مانع این کار نمی‌شود. 

آمار قابل استنادی درباره کودکان کار وجود ندارد
رحماندوست گفت: یادم می‌آید چند سال پیش یکی از نهادهای فرهنگی کشور قرار بود برنامه‌ریزی‌هایی برای بچه‌ها انجام دهد و به همین منظور از من هم خواسته بودند در این برنامه‌ شرکت کنم. برای این برنامه‌ریزی به آمار قابل استنادی از کودکان خیابانی، کودکان کار، کودکان بزهکار و غیره نیاز داشتیم اما آماری در این مورد وجود نداشت. بنابراین اگر قرار باشد برنامه‌ریزی‌ دقیق و اصولی برای بچه‌ها ،آن‌هم در هفته جهانی کودک داشته باشیم ، باید آمار دقیقی هم در رابطه با همه موارد مربوط به کودک وجود داشته باشد.

وی افزود: توجه به کودکان باید اصولی و قانونمند باشد تا تداوم داشته باشد ولی در کشور ما هنوز توجه قانونمندی به کودکان نشده است. نباید توجه به کودکان مختص به یک روز مثل هفته جهانی کودک بوده و جنبه نمایشی داشته باشد. اغلب مسایل در کشور ما از مهم‌ترین آنها گرفته تا موضوع کودک چندان جدی گرفته نمی‌شود؛ انگار باید موضوعی حاد شود و بار منفی به خود بگیرد و یا تبدیل به یک مشکل اجتماعی شود تا به آن اهمیت داده شود.

نویسنده«نسیم نانوا» گفت: وقتی می‌گوییم  ما باید بکوشیم تا در تولید علم حرف اصلی را در خاورمیانه بزنیم، باید توجه کرد که این خواسته در وضعیتی که کودکان ما علاقه‌ای به کتاب ندارند و کتابخوان نیستند محقق نمی‌شود. باید ابتدا برنامه‌ریزی اصولی برای کتابخوان کردن بچه‌ها داشته باشیم. به عنوان مثال در کشورهای موفق برنامه‌های کلان ملی 7 تا 10 ساله برای گسترش و ترویج مطالعه چیده و اجرا می‌شود که به تدریج نتایجش در سطح جامعه مشخص می‌شود.

آشنایی با کتاب و کتابخوانی باید یک کار مداوم باشد
رحماندوست گفت: مسئولان باید کارشناسان این حوزه را جمع کنند و برنامه‌های کلان بلند مدت انجام گیرد و همه دستگاه‌های مربوطه مانند آموزش و پرورش و مساجد و نهادهای فرهنگی و رادیو و تلویزیون و غیره را به اجرای آن ملزم کنند. 

وی افزود: آشنایی با کتاب و کتابخوانی باید کاری مداوم باشد نه این‌که به یک روز یا هفته بسنده شود. مشکل اصلی ما این است که خانواده‌ها اهل کتاب و مطالعه نیستند و نمی‌توانند بچه‌ها را به سمت کتاب جذب کنند؛ باید از خانواده‌ها شروع کنیم و در این روز یا هفته به بزرگترها تلنگری بزنیم.

هفته کودک و نوجوان از تاریخ 15  تا 21 مهرماه هرسال در قالب برنامه های متنوع در ایران برگزار می شود.

مصطفی رحماندوست، شاعر، نویسنده و مترجم كتاب‌های كودكان و نوجوانان، در سال ۱۳۲۹ در همدان به دنیا آمد. از وی تاکنون بیش از 120 اثر به صورت مجموعه داستان و مجموعه شعر برای كودكان و نوجوانان منتشر شده است. «۲ پر ۲ پر ۴ پر»، «آسمان هم خندید»، «ترانه‌های نوازش»، «بازی شیرین است»، «درسی برای گنجشک»، «توپ در تاریکی»، «بچه‌ها را دوست دارم»، «مرغ قشنگ تپلی»، «پرنده گفت: به!به!»، «صدای ساز می‌آید»، «صلح»، «پنج تا انگشت بودند که .....»، «مرغ افتاد و مرد،خروس غصه خورد»، «زیبا تر از بهار»، «غول کوچولو آمده! بترس لولو آمده»، «رنگ و وارنگ از همه رنگ»، «سفره شام»، «پرستار صبح شد» و «قصه‌گویی، اهمیت و راه و رسم آن» تعدادی از این آثار است.